Twee jaar geleden reviewden wij al eens de Troy Lee A1. Destijds Troy Lee’s eerste poging om -naast motorcross en BMX/DH helmen- tot een helm te komen die aansloot bij de behoeften van de meer gravity georiënteerde mountainbikers die geen full-face wilden. De A1 was toen met name vooruitstrevend qua beschikbare kleuren: fluo geel en gold-flake. Kleuren waarmee je zeker op zou vallen tussen alle andere helmen.
Begin dit jaar kwam de opvolger van die helm, niet geheel onverwacht A2 gelabeld. Een opvolger die met name de opmerking zou tackelen die de eerste versie kreeg: gebrekkige ventilatie.
Het ontwerp
Uiterlijk is er eigenlijk niet heel veel aan de helm veranderd. Natuurlijk heeft de A2 compleet nieuwe graphics, maar dat mag je verwachten van een bedrijf dat zich specialiseert in custom-paint helmen. De visor is onveranderd en de globale lijn van de helm met de karakteristieke maar subtiele shark-fin bovenop is hetzelfde gebleven. De verschillen zitten hem in de details.
Zo zijn de ventilatie-openingen vergroot en hebben ze andere posities gekregen. Met name de grotere gaten zijn, ook in vergelijking met de concurrentie, opvallend. Bij de A1 werd nog voor een deel vertrouwd op een zuigende werking van lucht onder de helm, maar dat bleek op lage snelheid (bij klimmen) niet afdoende. De grote gaten laten je hoofd veel meer ademen. Wel uitkijken met gemillimeterd haar of een kaal hoofd: in de zon verbrand je daardoor ook sneller!
De helm heeft verder bandjes die onder je oren niet verstelbaar zijn. Zodoende zitten deze meteen op de juiste positie … of net niet. Bij mij was het spot on. Dat betekent echter niet dat dat voor ieder hoofd geldt. De fijnafstelling van het binnenwerk, voorzien van MIPS, is zowel in omtrek als in hoogte in 3 standen verstelbaar. Ik heb een hoofdomtrek van 57 cm en moest daarmee de gekozen maat medium op de strakste (omtrek)stand zetten, om nog voldoende fijnafstelling middels de draaiknop achterop te hebben. Het binnenwerk van de helm zit overigens dicht in de buurt van de pootjes van je fietsbril. Met mijn Rudy Project ging het net goed, bij mijn (dagelijkse) Oakley zit het binnenwerk van de helm net onder de uiteinden van de (rechte) pootjes te friemelen.
Draagcomfort
Uit de doos voelt de A2 op mijn hoofd als gegoten. De eerste rit heb ik eigenlijk alleen de kinband aangetrokken en ben ik gaan rijden. Gedurende de rit werd de helm echter door mijn nekplooien naar voren geduwd. Ik wijt dit aan de afstelling van de plek van de draaiknop, die zoals genoemd in 3 hoogtestanden verstelbaar is. Door deze te verplaatsen van de middelste stand naar de hoogste stand, werd de helm duidelijk minder voorover geduwd als ik in een enigszins sportieve houding op mijn fiets ging zitten. Het nadeel van deze verandering was echter dat de draaiknop in die stand eigenlijk niet fatsoenlijk tijdens het fietsen strakker te stellen is. Je kunt redeneren dat je die afstelling één keer doet en er daarna niet meer aan komt; ikzelf gebruik de knop tijdens het rijden toch vaker. Meestal om de helm 1 of 2 klikjes losser (klimmen) of vaster (dalen) te zetten. Dat lukt mij met handschoenen aan dus totaal niet bij deze helm. Andere geteste helmen (Giro en Specialized), hebben die feature naar mijn mening beter in het ontwerp gebakken.
Kijkplezier
Voor anderen is de helm een genot om tegenaan te kijken. Als je de helm zelf op hebt, wordt je eigen kijkplezier vooral bepaald door je blikveld. Ik zit bij deze A2 eigenlijk voortdurend tegen twee onderdelen van de helm aan te kijken. Allereerst de onderste -oranje- rand van de helm. Prima, zul je denken, een visuele reminder dat je een van de mooiste helmen van het moment op je hoofd draagt. Dat klopt en ik vind het ook niet erg om een randje van de helm te zien. Het probleem bij deze uitvoering zit erin dat die rand hoogglans oranje is. Ten eerste valt dat op -er is een reden dat wegwerkers oranje vesten of jassen dragen- ten tweede heeft de hoogglans-afwerking sterk de neiging om alles te reflecteren. Zeker als ik in zonnig weer fiets, dan zie ik voortdurend in die rand de omgeving en ondergrond waar ik op dat moment fiets voorbij komen. Niet alleen de kleur van de rand leidt me dus af, vooral de reflecterende en bewegende beelden daarin zijn voor mij echt een visuele afleiding. Ik heb de proef op de som genomen door het deel waar ik tegenaan kijk af te plakken met zwarte isolatietape en warempel: de afleiding is weg. Voor mij een reden om bij het kiezen tussen de verschillende designs, altijd voor een donkerkleurige en matte onderrand te gaan, of genoegen te nemen met het afplakken met matzwarte tape.
De visor (=klep in plat Nederlands) lijkt uiterlijk erg op de varianten die gebruikt worden bij de D2 en D3 downhill helmen. De variant op de A2 is echter wat korter. Waar veel andere fabrikanten opteren om deze maximaal instelbaar te maken, onder andere om goggles eronder kwijt te kunnen, is het instelbereik van de A2 beperkt. Zó beperkt dat ik -met de klep in de hoogste stand- nog steeds voortdurend tegen de klep aan zit te kijken en deze me regelmatig het zicht ontneemt op waar de trail heen gaat. Ik heb van het geteste exemplaar de gleuf die de verstelling regelt (achter de schroef voorop de helm) dan ook verder uitgeboord om net dat beetje extra verstelbereik te krijgen. Ook dan nog vind ik de klep met enige regelmaat -vooral bij omlaag-omhoog afwisselingen- het zicht beperken. Dit vind ik echt een gemiste kans van de helm, want met een centimeter méér verstelbereik was dit zo verholpen.
Conclusie
De A2 vind ik persoonlijk de mooiste trail-helm die je momenteel kunt kopen. De verschillende designs maken dat je je helm, outfit en fiets (enigszins) op elkaar kunt afstemmen, zodat het geheel er verzorgd uit ziet. In vergelijking met de A1, heeft de A2 een duidelijk betere ventilatie. Grotere openingen en betere doorstromingskanalen zorgen ervoor dat ik de helm als niet warmer betitel dan mijn XC helmen. De pasvorm is voor mij echt super: zoals gezegd zit de helm me vanaf de eerste seconde als gegoten. Of dat voor jou ook geldt, is natuurlijk mede afhankelijk van de vorm van je hoofd. Hoewel ik de helm tot mijn favoriete helm wil benoemen -door de pasvorm en door de looks- zijn er in mijn beleving toch een drietal zaken die me tegenvallen.
Zo is de verstelbaarheid van de visor dusdanig beperkt dat deze bij mijn rijstijl (redelijk voorover) het zicht in de verte van tijd tot tijd dusdanig beperkt, dat ik het irritant vind. Ook is de verstelknop waarmee je de helm strakker om je hoofd draait voor mij lastig zo niet onmogelijk te bedienen. Er zijn genoeg helmen uit hetzelfde segment, die dit wel fatsoenlijk opgelost hebben.
Tot slot en aan het design van deze specifieke helm gerelateerd: hinderlijke schitteringen boven in je gezichtsveld, doordat de oranje rand bij zonnig weer haast als een spiegel de omgeving weerkaatst. Ik zou te allen tijde een variant kiezen waarbij die rand in een matte (zwart) kleur is uitgevoerd.
Kortom: aan het werk weer Troy… als het aan mij ligt hoef je alleen het verstelbereik van de visor en het verstelsysteem aan te passen. Gooi er een nieuw designsausje overheen en noem het voor mij part daarna de A3.
De A2 heeft een adviesverkoopprijs van €199,99.
Meer info: www.troyleedesigns.com
Verdeeling in Nederland via: Vos Sports Vision
