Sinds 2009 heb ik ieder jaar nog aan de start gestaan in Houffalize, twee keer in de Wereldbeker en het laatste jaar in een HC (hors categorie) UCI race. Vorig weekend werd er na een jaar afwezigheid weer een wereldbeker race verreden in Houffalize. Zoals ieder jaar tot nu toe, was ook dit jaar de ronde weer behoorlijk veranderd.
Vrijdagochtend, rond half 11, kwam ik aan in een nog relatief rustig Houffalize. Het plan was zo vroeg mogelijk wat rondjes te rijden en het parcours goed te verkennen, in de tussentijd iemand mijn inschrijving laten doen zodat ik vroeg in de middag klaar zou zijn en ’s avonds de sprint-eliminator race (XCE) zou kunnen rijden. Echter, bij het oplopen van het terrein kwamen we de Nederlandse selectie tegen die ons wisten te melden dat zij zojuist van het parcours waren gestuurd omdat ze geen stuurbordjes hadden. Dus… Eerst naar de inschrijving dan maar…
Aldaar vroeg Han, trainer van Bar End en het MPL Specialized team, of ik mijn lunch wel meegenomen had. Niet begrijpend keek ik ‘m aan… “Het duurt nogal lang daarbinnen”, luidde de verklaring. Nou, dat bleek! 1 uur en 45 minuten was de lengte van de wachtrij in tijd. En dat voor een inschrijfprocedure (vooraf aanmelden gebeurt online, dus het is alleen naam checken, betalen en nummers overhandigen) die in totaal nog geen 3 minuten per rijder hoeft te duren! Waalse snelheid en degelijkheid zorgen er echter voor dat dat ongeveer vijf keer zo lang duurt. Ach… In ieder geval goed voor de ‘bonding’ van de wachtende renners en teammanagers.
Volledig verkleumd, stijf en met vermoeide benen sprong ik op de fiets voor een verkenningsrondje met Jeroen, lekker warm worden op de eerste klim van gemiddeld 25%… Vervolgens reden we meteen af op de eerste technische downhill sectie in de ronde; even de B-lijn dan maar… De ene steile klim na de andere volgde, afgewisseld met leuke, technische en even steile afdalingen. Technisch was het er zeker leuker op geworden, maar dat dit geen rondje voor mij zou worden, werd hier al duidelijk!
Aangezien we pas laat op de fiets zaten en de tijd wilden nemen om de ronde grondig te verkennen, zou het met de XCE rijden wel een erg druk programma worden. Bovendien was het ook gezien mijn verkoudheid slimmer om de rest van de middag en avond rustig aan te doen en de XCE alleen te kijken.
De volgende ochtend vertrok ik vroeg weer naar Houffa om nog 1 a 2 rondjes op het parcours te trainen. Mijn beslissing om niet mee te doen met de XCE leek de juiste te zijn, het liep allemaal een stuk beter en ik zat lekkerder op de fiets. Na 1,5 rondje vond ik het voldoende. Het was tijd om lekker in het zonnetje naar de junioren en belofte mannen en vrouwen te gaan kijken en ‘s avonds de 4X finales.
Zondag, de dag van de races voor de elite dames en heren…
Waar het de voorgaande dagen nog lekker zonnig fietsweer met een graadje of 12-15 was, was het nu letterlijk IJSkoud. De start van de dames was om 11.30 uur en de thermometer gaf 0.7C aan!
Ik kan jullie vertellen: volledig opgewarmd plaatsnemen in de startvakken om daar vervolgens 15 minuten te staan koukleumen is niet goed voor je spieren! Daarna met 50 km/u starten op vlak asfalt voor 300 meter en dan een offroad klim van 30+% opsprinten (ongeveer de eerste 3 meter fietsen voor de dames 11 t/m 100, want alleen de eerste 10 konden op de fiets blijven, daarna werd het lopen)… Is óók niet goed voor je benen!
Tel daar nog bij op dat ik door mijn verkoudheid en de koude lucht ongeveer 1 long tot mijn beschikking had voor het ademen, er volledig met zuurstofschuld geklommen moest worden (waar ik al niet zo goed in ben) en ik eigenlijk mijn beenstukken aan had moeten houden tegen de kou en je krijgt wel een beeld van hoe mijn race verliep. Nee… Dit was geen doorslaand succes!
Gelukkig zat het met de daaltechniek wel snor en kon ik daar nog veel plezier uithalen. Ook blijft het een kick om, ondanks het gebrek aan conditie en snelheid, alle klimmen te kunnen blijven fietsen, terwijl mensen langs het parcours je toeschreeuwen en vertellen dat de dames voor je moesten lopen! :-) Wat dat betreft is het een goede opsteker geweest en weet ik dat ik me daar niet meer druk over hoef te maken.
Conditioneel weet ik wat me te doen staat, maar laat ik eerst maar even van mijn verkoudheid afkomen. En verder was het weer een gezellig weekend… Houffa blijft een leuk evenement!
Volgende afspraak op de agenda is de Topcompetitie Apeldoorn. See you there!
Kijk, niet opgeven én alles blijven fietsen! Petje af!
Dankje! :-)
En hard dat we jou hebben aangemoedigd, heb nog steeds last van mn keel ;-)
Je bent, serieus waar, zelfs te horen op de re-live van de Sprint-Eliminator… :-)
Zonder jullie was ik waarschijnlijk allang uit de race gestapt! Hahaha…
(Oh ja… en ik heb ook keelpijn, maar dat is niet van het schreeuwen! ;-) )
Allemaal leuk en aardig, fijn dat je er een goed gevoel aan over gehouden hebt, maar…
Hoe zit het nu met die fiets? Horen we daar nog es wat over? ;)
Ja euh… Wat is nu belangrijker? Dat ik een goed gevoel krijg of dat die fiets gereviewed wordt? Bovendien… Misschien zegt het één wel heel veel over het ander… :-P