World Cup Albstadt: het parkoers…

Wie op Instagram wat bekende mountainbikers volgt, zal het niet ontgaan zijn dat Albstadt zijn parcours na het glibberfestijn van vorig jaar wat heeft aangepast. Toegegeven, direct na de ergste regenbuien vorig jaar, was het inderdaad spek- en spekglad; al leken de heren- en dameswedstrijd er op zondag toen weinig echt last van te hebben. “Veiligheid boven alles” dacht de organisatie echter, dus zijn de parcoursbouwers met Deutsche gründlichkeit aan de slag gegaan… met heel veel steen en nog veel meer hout met een evengrote hoeveelheid gaas voor daarop.

Is het parcours veilig? Dat zeker. Uw razende reporter reed gisteren 2 rondjes over het parcours en kon ondanks de ‘Nederlandbandjes’ op zijn fiets alle lijnen in één keer rijden. Dat zegt een hoop over de technische moeilijkheid van het parcours, zeker als je het vergelijk met de World Cup in La Bresse afgelopen jaar, wat gewoonweg écht een supertof (en vooral listig) parcours was.

Om al het aangebrachte hout ook tijdens de regen rijdbaar te houden, is er gaas op aangebracht. Dat zorgt voor massa’s grip, de keerzijde daarvan is echter dat als je dán valt, je niet doorglijdt en je dus van boven tot onder open ligt. Operatie geslaagd, patiënt overleden…

Los van de technische makkelijkheid is het parcours hier wel echt zwaar. Dat zullen we in de wedstrijd niet zien, omdat de toppers allemaal vergelijkbare vermogens trappen, maar het gaat hier serieus steil omhoog. Ook echte goede flow ben ik hier op het parcours nog niet tegengekomen. Waar is Patrick Jansen wanneer je hem nodig hebt?!

Amai… flinke rockgarden…

Dit was de bekende Albstadt drop… nu is het meer de Albstadt straight.

Vorig jaar was dit stukje nog best wel slikken en lag er een serieuze rockgarden.

Got roots? -> make wood!

Links de A-line, rechts B-line… normaal is A sneller en moeilijker.

Wauwie! Een heus stukje authentieke Albstadt ondergrond!

Supergeile flowtrails… helaas lig je met je bakkes in het grind als je teveel van de ideale lijn afwijkt.

Twee jaar geleden sprong Matthias Fluckiger hier in een alles-of-niets-poging een gap waarvan iedereen zich nog steeds afvraag ‘What were you thinking?!’. Dit jaar kan ‘ie in ieder geval een stuk veiliger springen…

…en het laatste stukje bos, voordat het nog over een paar bulten richting finish gaat.

En hoe ziet dat er dan uit, als er eenmaal gefietst wordt? Nou, zo…

Tekst & foto’s: Coen de Jongh

Geplaatst in Nieuws en getagd met .
Tags:
Subscribe
Notify of
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments