Wie zou klagen dat er te weinig aanbod is in de fietsenbranche, mag in een witte trui met lange mouwen meegenomen worden. Toch weerhoud het sommigen niet om toch een poging te wagen ook een stukje markt te veroveren. Ook oudgedienden die het eerder al voor gezien hielden wegens verveling, uitgekocht worden of gewoonweg failliet te gaan, blijken niet wars van een tweede poging. Joe Breeze trok een paar jaar terug zijn merk weer uit de mottenballen, verkocht het vervolgens aan Advanced Sports en inmiddels worden al enkel jaren vrolijk opnieuw ‘Breezer’ bikes in elkaar gedraaid in Taiwan. Mountain Goat werd, kleinschalig, door Jeff Archer van First Flight Bicycles met toestemming van Opper Goat Jeff Lindsay opnieuw leven ingeblazen. De naam van levende legende John Tomac prijkte ook al op de onderbuis van diverse frames die in twee verschillende avonturen de markt op kwamen. Scott Nicol, bekend van Ibis Cycles, wist zijn merknaam terug te kopen en liet de vogel herrijzen als een feniks.
Er kan nu nóg een oude bekende aan dit lijstje toegevoegd worden. Chris Chance van Fat City Cycles maakte vandaag wereldkundig dat ie terug is! Als de naam Fat City Cycles je niets of nauwelijks wat zegt of denkt dat het over fatbikes gaat mag je bij Mombat.org een geschiedenisles volgen alvorens door te lezen.
Onder de mountainbikers die in de jaren ’90 al op de fiets zaten of toen begonnen, zijn Chance’s fietsen vooral bekend als eigenzinnige stalen hardtails met namen als YoEddy, Fat F*ck’n Chance en als budgetmodel de Buck Shaver. Typisch waren deze frames voorzien van opvallende kleuren en cartoon’s als logo’s. Het merk kende een tumultueuze periode half jaren ’90 die een langzame ondergang inleidde. Ex-werknemers van Fat begonnen na de eerste overname van het merk in 1994 Independent Fabrications, waar veel van Fat’s insteek terug te vinden was. Overigens ontstond titanium framebouwer Merlin Metalworks begin jaren ’90 ook uit een aantal ex-Fat werknemers. Eind jaren ’90 viel definitief het doek voor het merk, nadat het al eerder door Serotta al aan de beademing was gelegd.
In de jaren van afwezigheid bleef er een schare Fat-fans bestaan die eigenlijk van een ongekend formaat is. Logisch dat er dan eens iemand op het idee komt om het merk opnieuw leven in te blazen. Naar verluid is het balletje ook daadwerkelijk gaan rollen toen twee Fat-fans Chris eindelijk wisten te overtuigen dat een ‘revival’ best wel eens een goed en vooral leuk idee zou zijn, waarbij zij voor enig startkapitaal zouden zorgen. Uiteraard zou het nieuwe Fat, dat vanaf nu Fat Chance Bicycles zal heten, een thuis zijn voor de geestelijk vader zelf.
Er is echter nog weinig bekend buiten het statement dat Chris ‘verder wil waar ie gebleven was’ toen het merk ter zielen ging. Of dat dit betekend dat er opnieuw frames in Amerika gemaakt gaan worden in een eigen fabriek, dat een Amerikaanse framebouwer in opdracht Fat’s gaat bouwen of dat er in Azië een containerlading klaar gestoomd wordt, is nog niet duidelijk. Even min zo wat voor soort frames er te verwachten zijn.
Uit monden van mensen die dicht bij dit vuur zitten hebben we inmiddels vernomen dat er door Chris rondgevraagd wordt wat nu de nieuwe YoEddy moet worden. Via de nieuwe website kun je nu zelf je mening geven wat de nieuwe YoEddy moet gaan worden. Een MTB, een wegfiets, (ahum) gravel grinder, een (ahum) fatbike… en dan uitgevoerd in staal, titanium, aluminium? Dan nog de wielmaat… welke? Voor de meeste Fat fans is en zal de Yo Eddy altijd synoniem staan voor een racey hardtail uit staal met een opvallende kleur. Een herrijzenis met moderne carbon full suspension zoals Ibis dat deed zal het dus naar alle waarschijnlijkheid niet worden.
Niettemin zijn we erg benieuwd hoe dit vervolg er uit gaat zien. Nog enigszins oldschool-minded zou een hedendaagse versie van een YoEddy met eventueel wat grotere wielen en schijfremmen me toch niet koud laten… Goed: opzoek naar dat vette spaarvarken…
Bron: www.fatchancebicycles.com & de Facebookpagina
JB
Dikke 160 mm alu, dat is waar FC nu zou staan!