Een makkelijke keuze
27,5" wielen domineren op dit moment het marktsegment van +140 mm veerweg. Toch koos ik voor een 29er. Ik voel me er gewoon lekker op met mijn 193 cm lange lijf. Wie zegt dat grote wielen niks te zoeken hebben in dat segment, verwijs ik graag door naar (ex) Trek Factory piloten Tracy Moseley en Justin Leov. Zij konden kiezen uit meerdere fietsen, maar pakten steevast de Remedy 29. Tracy won er de 2015 én 2016 EWS titels mee en Justin was in 2015 -tot een val zijn seizoen beëindigde- ook lekker op weg. Nu zegt dat natuurlijk niet alles, maar de fiets weerhield ze er zeker niet van. Zo’n frame zal dan toch ook wel goed genoeg zijn voor een weekendstrijder als ik, zou je zeggen?
Factoryrijders gebruikten een demper met een piggyback en dus met een grotere bestendigheid tegen oververhitting, maar het productieframe wordt gedempt door een Fox Float EVOL met Treks exclusieve RE:Aktiv technologie. Die belooft me vering die het verschil voelt tussen trappen en klappen en daar bliksemsnel op reageert door de ingaande demping dicht te laten of open te gooien. Mooi, dan hoef ik daar zelf niet meer over na te denken! Je bent als mountainbiker al druk genoeg, nietwaar? Voeg daar aan toe een gewogen framegewicht van 2,65 kg voor mijn 21", een geometrie die garant moet staan voor zowel pret bergop als bergaf af en je krijgt -hopelijk- een zeer veelzijdig frame! Alles opgeteld was dit simpelweg het enige frame waar ik mijn geld aan wilde spenderen.
Keihard custom
Het woord "frame" staat hier bewust, want Trek leverde de 2016 Remedy 29 in Europa alleen als aluminium of carbon frameset. Voor complete fietsen moest je naar de VS. Volgens Trek zelf verkochten 29'ers met meer veerweg in Europa niet genoeg om de Remedy 29 in 2016 als complete fiets in de catalogus te houden. Een los frame opbouwen is een relatief dure keuze, maar het gaf me wel de kans om helemaal los te gaan met een "utopische allrounderopbouw". Daarbij maakte ik een aantal, misschien minder voor de hand liggende, maar zeer bewuste keuzes. Of dat de juiste waren, lees je nu! À propos: in dit eerdere artikel lees je alles over de wielen.
100% trail!?
Met een 70 mm stuurpen voelt de zit ongeveer gelijk aan die op mijn Rumblefish. Helaas heb ik met mijn zadel op een torenhoge 86,5 cm wel een lelijke 3 cm hoge spacertoren nodig om het stuur op de voor mij juiste hoogte te krijgen. De balhoofdbuis had van mij gerust 1,5 cm langer gemogen! Verder heb ik weinig te klagen. Of het moet de wat hoge trapas zijn. Ik zit immers al hoog genoeg!
Ook al kun je er blijkbaar prima enduro's op raggen: Als we een typische endurofiets omschrijven met "Dikke pret bergaf, maar bergop is het omdat het moet" en een trailbike met "Pret bergaf, maar ook naar boven is prima te doen", dan is de Remedy een 100% trailbike. Je voelt al snel dat dit een fiets is waarmee je zowel goed kan klimmen als goed kan dalen. Dat voel je aan de zit, maar ook aan hoe het stuur voelt: Het is zeker geen halve downhiller waarvan het stuur al omkiept als je er naar kijkt. Ga je fietsen, dan blijkt het geen nerveuze haas die zigzaggend over de trails gaat, noch een chopper die alléén maar rechtdoor wil. Hij is wel eerder stabiel dan nerveus te noemen. De fiets is -zeker in deze maat- lang. Zo zit het voorwiel nog weer 2,5 cm verder voor me dan op de Rumblefish. Bochten vragen dan ook zeker wat nadruk. Je moet de fiets flink plat leggen en vertrouwen op de zijnoppen van de banden, om snel de hoek om te gaan. Waarbij je ook zeker moet zorgen dat je genoeg druk houdt op het voorwiel, anders verdwijnt daar de grip.
Geen gedoe met remotes en hendels, gewoon fietsen en genieten.
Ook de achtervering voelt aan als "trail". Dat wil zeggen: tijdens het trappen. Op het vlakke en bergop is de achtervering namelijk rustig genoeg om mezelf behoorlijk efficiënt voort te bewegen. Dat is zeker voor een deel te danken aan het RE:Aktiv ventiel in de demper. Met het stel-hendeltje in de middelste van de drie standen geeft de fiets me genoeg platformdemping, maar gaat inderdaad supersnel en zonder voelbare drempel open, zodat fijngevoeligheid, controle en grip helemaal in orde zijn! Ik rijd dan ook 90% van de tijd in die stand en dat is precies wat ik gehoopt had te vinden! Geen gedoe met remotes en hendels, gewoon fietsen en genieten. Ik gebruik de fermste stand voornamelijk op lange en niet-technische klimmen en de lichtste alleen in lange afdalingen met weinig trapwerk. En daarover gesproken...
100% Enduro!?
Over de demper heb ik bergaf ook niks te klagen. Het is dus een model zonder piggyback, maar ik heb 'm nog niet aan zijn limiet kunnen brengen. En ik vraag me af of ik de skills heb om dat te doen... Die demper geeft de achtervork officieel 140 mm veerweg achter. In reviews lees je wel eens dat "de veerweg aanvoelt als meer". Maar wacht eens even... Deutsche Bike, koning van de kwantificatie, zegt 150 mm veerweg te meten. Is het dus echt meer? Bevestigen kan ik het niet, ik heb het niet zelf nagemeten. Wat ik wel kan bevestigen is dat, door die vering én de grote wielen, de ondergrond behoorlijk plat wordt gewalst.
Een ander reviewcliché is "de vering voelt bodemloos aan". Mijn ervaring is dit: met de sag iets aan de ruime kant en de EVOL luchtkamer (met grotere negatieve veer dus) is de achtervering lekker fijngevoelig. Het is grofweg vergelijkbaar met wat collega Eric beschrijft in zijn Vorsprung Corset verhaal. Daarbij geeft hij niet het gevoel teveel veerweg te gebruiken. Toch slaat hij wel iets vaker door dan ik zou willen. Bodem bereikt, daar maakt de wielgrootte geen verschil! Als we de vergelijking met de Vorsprung Corset nog even doortrekken: Het achterveringsysteem van de Remedy is vooral aan het einde van de veerweg minder progressief dan dat van de Rocky Mountain Thunderbolt, dat kan het doorslaan verklaren. Richting het einde van de zomer kwam ik tot de conclusie dat ik waarschijnlijk blij ga worden als ik een spacertje in de luchtkamer plaats. Bij lomp gebruik brengt het me waarschijnlijk nog wat meer reserve. Mooi puntje voor de eerstvolgende upgraderonde!
Het moge inmiddels duidelijk zijn dat de fiets meer reserves heeft dan je misschien op basis van de getallen zou verwachten.
"Nog wat meer reserve", zegt'ie dan. Want het moge inmiddels duidelijk zijn dat de fiets meer reserves heeft dan je misschien op basis van de getallen zou verwachten. Maar mocht het écht nog lomper moeten, dan is er ook met de geometrie en vering nog wel wat te doen. Met een kortere stuurpen, een 160 mm air shaft in de vork (hierover zo direct meer, geduld!) en een excentrische lagerbus in de achterdemper komt de Remedy helemaal in "standje Factory Racing". Een graadje flauwer, zonder dat het bracket omhoog komt. Het zal de afdalingscapaciteiten van de fiets ongetwijfeld nog verder verbeteren! Maar omdat dit niet even in kwartiertje om te bouwen is en ik zeker weet dat de fiets dan slechter gaat klimmen, wacht ik tot "de nood aan de man is."
Vergelijken we trouwens de geometrie van de Remedy met de trend van nog veel langer en slacker aan de voorzijde en korter aan de achterzijde, dan lijkt de Remedy alweer bijna ouderwets! Ik vraag me wel sterk af hoe hij zou aanvoelen met zo'n extremere geometrie. En of ik daar blij van zou worden. Bij mijn verhoudingen (lange benen, kort bovenlichaam) zou dat wel erg veel druk op het achterwiel opleveren en zeer weinig op het voorwiel. Daar zou hij zeker niet beter van gaan klimmen. En op het vlakke, of in snelle afdalingen? Het zou een wel zeer actieve rijstijl vereisen, waarbij ik mijn gewicht sterk naar voren zou moet brengen om te voorkomen dat het voorwiel wegglijdt. Misschien zou ik het dan moeten combineren met een lager stuur, ofzo. Speculatie.
Voorvork: 100% alles?
Complete Remedy 29's kwamen met 140 of 150 mm vorken. Ik koos een Pike Dual Position Air (DPA) met 150 mm veerweg die je met een draai aan de knop kan verlagen naar 120 mm. Als jij je dikke fiets net als ik óók gebruikt om mee te klimmen, dan raad ik je de DPA van harte aan! Het voelt een beetje raar als je fiets voorover zakt, het lijkt namelijk net of je wat meer rolweerstand krijgt! Maar negeer dat gevoel even en je merkt duidelijk dat technische, steile of lange klimmen makkelijker gaan. Je hebt immers meer druk op het voorwiel! En de bediening is snel genoeg om tijdens het rijden uit te voeren. Let wel even op tijdens technische klimmen: je bracket zit lager!
Ik las wel eens dat de DPA theoretisch wat minder fijngevoelig zou moeten zijn dan de Single air. Vergelijkingsmateriaal met de SA heb ik niet, in de praktijk heb ik er in ieder geval geen last van. De 2016 DPA heeft ook de mogelijkheid om met spacers de progressiviteit van de luchtveer aan te passen. Ik heb ze echter nog niet gebruikt. Waarschijnlijk is dit een gevolg van mijn massa van 70 kg en mijn gebruik. Misschien ga ik er in de toekomst nog eens mee spelen, voorlopig kloppen sag, aanspreken, gebruik van veerweg en doorslagbescherming goed met elkaar.
Wat minder te spreken ben ik over de demping. Bij snelle wasbordjes en remkuilen lijkt de Charger demper moeite te hebben om het terrein te volgen, hij verhardt dan. Verder is de grote drie-standen compressieknop op het onverharde alleen bruikbaar in de meest open stand. Tevens staat bij mij de kleine low speed compressieknop bijna volledig open, anders wordt de vork te ongevoelig. Collega -daar is hij weer- Eric's jubel over de Fast Suspension cartridge heeft me nieuwsgierig gemaakt naar de rijdersafhankelijke dempertuning die Fast voor de Pike aanbiedt. Dikke kans dat dit mijn eerste upgrade wordt.
Als laatste nog dit: ik las ook als eens dat de DPA in lage stand té lineair zou zijn, en daarmee in de praktijk enkel bruikbaar als klimhulp. Stiekem had ik gepland om de 120 mm stand in de lage landen ook als rijstand te gebruiken. Desnoods met extra spacers er in. De fiets wordt dan wat lager, steiler, en stuurt wat scherper. In de praktijk doe ik dit echter vooral op verbindings-asfalt en lange rechte paden. Op speelse routers als de Utrechtse Heuvelrug voel ik weinig behoefte om continu de vork te verstellen. De hoge stand voldoet dan prima om lekker te raggen zonder veel last te hebben van de grote veerweg.
Aandrijving
Een all mountain-/endurobak met een 2x? Ja, want hoe clean en puristisch een 1x ook is: voor lange Alpenritten wil ik gewoon het grote bereik van een 2x, en begin 2016 was daarvoor de makkelijkste oplossing nog steeds een voorderailleur. En zeg je voorderailleur, dan zeg je Shimano, beter dan dat wordt het gewoon niet. Toch introduceerde Shimano vorig jaar nog een grote verbetering: de side swing derailleur. Een 90° graden gedraaid parallellogram belooft nog beter schakelen, meer bandvrijheid en een betere kabelloop. De cranks zijn Boost-specifieke XT’s, in mijn favoriete 180 mm lengte.
Het frame is niet voorbereid op de side swing variant. Eigenlijk moet er een conventionele derailleur op met een kabel door de bovenbuis. Met mijn gehackte oplossing (zie de volgende foto) werkte het wel; goed, maar niet perfect. De derailleur zit eigenlijk net iets te hoog, maar kan niet lager omdat hij dan het hoofddraaipunt van de achtervork raakt. Schakelen gaat oké, de kettinggeleiding kan beter. In een extreem geval of bij een val, valt hij er wel eens af aan de buitenzijde. Als het me teveel gaat storen, dan investeer ik nog €30,- in een traditionele voorderailleur.
Had ik de fiets nú opgebouwd, dan was ik wellicht gezwicht voor een SRAM Eagle 1x12 aandrijving. De overbrengingsverhouding van de Eagle is met 500% bijna gelijk aan dat van mijn huidige 2x11, en daarmee worden 1x aandrijvingen voor mij interessant. Nu upgraden betekent minimaal €800,- (min Marktplaatsopbrengst van de huidige kit) uitgeven, dáár wacht ik nog wel even mee.
(Bal)hoofdbrekens
Het volledig geïntegreerd balhoofdstel (waarin de lagers zonder cups en zonder perspassing op conische vlakken in het frame liggen) heeft sterk de neiging tot kraken en dat stoort me behoorlijk. Omdat het zo doorklinkt in het carbon, heb je soms het gevoel alsof de fiets uit elkaar pleurt! Volgens mij komt dit door het enorme draaimoment op de lagers, als gevolg van de lange en schuin staande vork in combinatie met de korte balhoofdbuis. Oh, en had ik al gezegd dat de FSA hoekcontactlagers niet zijn afgedicht? Je kan letterlijk de kogels zien zitten! Zie dat maar eens stil en draaiende te houden... Met een overdosis vet, flink wat voorspanning en een extra O-ring aan de buitenzijde tussen frame en vorkkroon is het nu stil, maar voor hoe lang? Ik vind dat Trek hier een slechte keuze heeft gemaakt en had graag 50 gram meergewicht ingeruild voor een betere constructie!
Ditzelfde argument hoor ik overigens ook vaak als het gaat over press-fit trapassen. Hierover heb ik gelukkig geen klagen. Treks eigen BB95 systeem vereist losse lagers die je zonder cups direct in het frame perst. Deze draaien tot op heden goed en kraakloos. Het kán dus wel...
Noem me een tevreden man.
Oude krant?
De Remedy 29er is zo'n fiets die meer kan dan je op basis van de specs verwacht. En die vooral een extreem breed inzetbereik heeft, zeker als je hem slim opbouwt. Dat vind ik het meest bijzondere aan deze fiets, hij zit me niet echt "in de weg" hier in Nederland of bergop, terwijl hij op de lompste paden zóveel meer kan dan de Rumblefish. Mijn vorige fietsen ben ik "ontgroeid", maar tenzij ik op mijn 40e nog een downhiller wil worden, denk ik dat dat met deze fiets niet meer gaat gebeuren. Zeker niet omdat ik weet dat ik hem met wat kleine aanpassingen nog wat "moderner" kan maken. Noem me een tevreden man!
De pech voor jou is dat je hem niet meer kan kopen. Koop je nu een Remedy, dan komt die met 27.5" wielen. Wil je net als ik grote wielen, dan kun je kiezen uit de vernieuwde Fuel EX met 130 mm veerweg of de nieuwe Slash met 150/160 mm veerweg. Blijkbaar verkopen complete long travel 29ers in 2017 weer wél... Beide zijn volgens de laatste trend nog langer en flauwer. Maar daar houden de overeenkomsten wel een beetje op. De Fuel EX is de beste allrounder van de twee, de Slash is een compromisloos enduromonster zonder RE:Aktiv demper (maar opvallend genoeg wél met een DPA vork). Het zijn ongetwijfeld allebei supergoede fietsen, maar waarschijnlijk zijn ze geen van beiden zó allround als de Remedy 29. Sommige oude kranten zijn blijkbaar het bewaren waard...
| Frame | Trek Remedy, 29”, Carbon voorframe en staande achtervork, aluminium liggende achtervork, magnesium link, 140 mm veerweg |
| Achterdemper | Fox Float EVOL RE:Aktiv Factory Kashima |
| Framegewicht | 2,6 kg |
| Adviesverkoopprijs | €3.199,- |
Onderdelen
| Vork | Rockshox Pike 29 DPA 51 BOOST |
| Voorderailleur | Shimano XTR FD-M9000 Sideswing |
| Achterderailleur | Shimano XTR RD-M9000 SGS |
| Shifters | Shimano XTR I-SLM9000 I-Spec |
| Crankset | Shimano XT FC-M8000-B2 180mm b 24-34 |
| Bottom bracket | Enduro BB95 staal |
| Cassette | Shimano Deore XT 11-40 |
| Ketting | Shimano CN-HG700-11 + snelschakel |
| Remmen | Shimano BR-M9020 |
| Remschijven | Shimano SM-RT86 203/180 |
| Velgen | 9th Wave SW29 |
| Spaken | DT Swiss Competition, aluminium nippels |
| Naven | Hope Pro 4 110x15x32 / 148x12x32, oranje |
| Banden | Schwalbe Hans Dampf EVO SnakeSkin Trail/PaceStar 29×2.35, Maxxis vanalles, Conti Der Baron Project |
| Stuur | Easton Havoc Carbon 31.6 20 mm rise |
| Stuurpen | Bontrager Rhythm Pro 70mm |
| Grips | Bikeribbon schuim |
| Zadel | Fizik Gobi XM Kium |
| Zadelpen | KS LEV Integra 150×31.6 |
| Zadelpenklem | Hope, Seat clamp, 36.4 mm |
| Pedalen | XTR PD-M9020 |
Geometrie
 |
| Framemaat | 21” | ||||
| Zitbuislengte | ST | 52,1 cm | Offset | O | 5,1 cm |
| Bovenbuis | TT | 63,1 cm | Trail | T | 9,7 cm |
| Reach | R | 46,5 cm | Balhoofdlengte | HT | 11,9 cm |
| Stack | S | 61,9 cm | BB hoogte | BBH | 35,0 cm |
| Zitbuishoek | STA | 68,0 ° | Liggende vork | CS | 44,5 cm |
| Balhoofdshoek | HTA | 67,5 ° | Wielbasis | WB | 121,2 cm |
| Framemaat | 21” | |
| Zitbuislengte | ST | 52,1 cm |
| Bovenbuis | TT | 63,1 cm |
| Reach | R | 46,5 cm |
| Stack | S | 61,9 cm |
| Zitbuishoek | STA | 68,0 ° |
| Balhoofdshoek | HTA | 67,5 ° |
| Offset | O | 5,1 cm |
| Trail | T | 9,7 |
| Balhoofdlengte | HT | 11,9 cm |
| BB hoogte | BBH | 35,0 |
| Liggende vork | CS | 44,5 cm |
| Wielbasis | WB | 121,2 cm |
Opmerking: gegeven geometriedata zijn fabriekswaarden bij 140 mm voorvork en de geometrieverstelling in de achtervork op de lage stand.
Website fabrikant: www.trekbikes.com
Tekst: Lars Vogelenzang
Foto's: Jeroen van den Brand
Een dropper op een cyclocrossert, waarom eigenlijk niet? Ik heb een paar weken terug met de Stigmata in mijn handen gestaan bij de fietsenmaker. Heel mooi frame maar ik heb net via marktplaats een tweedehands Cannondale SuperX gekocht. Gelukkig maar, zou raar zijn om er een fiets bij te kopen die duurder is dan mijn mtb. Ik heb ook de fout gemaakt om meteen de lokale mtb route op te duiken. Dat is geen eerlijke vergelijking. Veldrijden is tof maar je kunt het niet vergelijken met mountainbiken vind ik. Ik train mee met de plaatselijke fietsclub en dan komt zo’n… Lees meer »