Aan tafel met de KNWU – Hoe nu verder?

VZ: In de loop der jaren is er conceptueel niet veel veranderend en nu zien we de deelnemers wegfietsen. Speelt dit, naar jullie idee, bij meerdere organisatoren? Moet er van bovenaf een duw komen in de goede richting?

H&E: Er zijn weinig verenigingen die mountainbikewedstrijden organiseren. De beleving is er niet bij verenigingen – dat is een probleem. Men is ook niet gewend sponsorgeld op te halen. Er is altijd een afwachtende houding. Het kost gewoon moeite om sponsorgeld binnen te krijgen.

VZ: Maar de hele KNWU is juist gebouwd op die verenigingen…

H&E: KNWU IS de verenigingen. Dat zijn de leden, met z’n allen zijn we de KNWU. We zijn belangenbehartiger, randvoorwaarden schepper. Dat is onze taak. Het is niet aan ons om te bepalen hoe je moet fietsen. Een organisator moet organiseren. Als die wil organiseren moet er iets van regelgeving komen, randvoorwaarden, een kalender zodat we niet allemaal op dezelfde datum zitten. Dat is het overkoepelende gedeelte dat de KNWU doet. Het is niet aan ‘ons’ als uniebureau om te organiseren. Men roept “Er zijn heel weinig wedstrijden op de kalender “ maar als niemand wil organiseren… wij gaan ze niet organiseren! Wij zijn er voor de ondersteuning, regelgeving, dopingcontrole, enzovoorts.

VZ: En als ik nou stel: “Mountainbikers zijn geen verenigingsmensen”?

H&E: In de regel vertonen ze meer consumenten gedrag dan bijvoorbeeld wegwielrenners of BMX-ers. Maar er zijn toch ook verenigingen die het wel redden. Verengingen die eisen “Als je wilt fietsen rij je in een shirt van ons“ en die krijgen het wel voor elkaar! Bar-End is onder andere zo’n een voorbeeld maar er zijn er meer. Uiteindelijk gaan we – als KNWU en als verenigingen – naar een model toe waar we onze meerwaarde moeten aantonen. Er gaat wel een verschuiving plaatsvinden binnen verenigingen en sportstructuur. Organisatoren zullen ook veranderen. [Maar…] als je iets af wilt wijken en individueel lidmaatschap toe wilt staan dan komt iedereen in opstand. De vereniging moet zichzelf gaan bewijzen.

VZ: Denken jullie dat de sport erdoor sterker staat?

H&E: De sport verandert. Of die sterker wordt weten we niet. We denken dat er twee lijnen blijven. Bar-End gaat gewoon als vereniging door. De KNWU zal zich daarnaast ook moeten gaan richten op een andere structuur en markt. We zijn druk bezig met versterken van verenigingen, bewust maken van wat ze doen: maak inzichtelijk wat je voor een sporter doet. Je kunt daardoor mensen binden.

Horen we dat goed? Een KNWU waar je individueel lid – en licentiehouder – kan worden? Want dat neemt juist één van de opgeworpen barrières weg. Het traject van wedstrijd-newbie naar klassementsrenner omvat nu immers meer dan jaarlijks betalen voor een licentiepasje: je moet ook een geschikte club vinden. Het is juist bureaucratie en complexiteit die mensen afschrikt en waar clubs en renners geruime tijd over morren.

H&E: Als je nu kijkt bij jeugdwedstrijden: de parcoursen zien er best goed uit. Alleen de moeilijkheid blijft het aantal deelnemers. Vandaar dat we voor volgend haar het hele verhaal met de funklasse hebben aangepast. Om dat toch nog laagdrempeliger te maken. We worstelen altijd met wel of niet lid zijn.