Of ze gedacht heeft aan stoppen? Tegenover me zit de grand dame van de Nederlandse gravity scene, Anneke Beerten, die recentelijk haar dubbele overstap naar mountainbike’s nieuwste heetste discipline enduro en team Specialized wereldkundig maakte. Ze maakt deze middag een ontspannen en vrolijke indruk. Het gaat goed. Vanochtend heeft ze zich eerst afgebeuld in het krachthonk en daarna een uitgebreide fietsmeetsessie gedaan met Specialized body geometry ‘professor’ Jim van Tiggelen. Uitgebreid, inderdaad, en voor veel verschillende fietsen. We zagen zo snel een Stumpjumper 29 – door Anneke liefkozend aangehaald als haar Stumpy –, een Fate 29, een Amira en we hoorden over een Enduro 26 en een Enduro 29. Nee, Anneke heeft nooit gedacht aan stoppen. Enduro is het nieuwe begin, nadat met het einde van de wereldbeker four cross het fundament onder haar professionele sportbestaan dreigde te worden weggeslagen.
Zolang ik nog mee kan doen om de prijzen en het leuk vind… Je moet het natuurlijk wel elke dag op kunnen brengen om te trainen. Ik kan me wel voorstellen dat je meer na gaat denken bij ernstige blessures, maar nee, nu heb ik eigenlijk helemaal niet getwijfeld.
Four cross
Het verhaal van de four cross is bekend. Eind 2011 kondigde de UCI onverwachts aan de wereldbeker in deze discipline geheel te schrappen en wel per direct. Enkel het WK zou voortaan nog gesanctioneerd worden door de internationale wielerbond. Rijders en teams werden geconfronteerd met een voldongen feit en hadden nauwelijks nog tijd om zich in te stellen op deze verandering. Een jaar later zijn de desastreuze gevolgen voor de sport duidelijk: de inderhaast uit de grond gestampte 4x ProTour van Scott Beaumont heeft mooie wedstrijden, vaak als randprogramma bij wereldbekers of andere evenementen, maar de aandacht van media, sponsors en rijders verslapte al in de loop van 2012. Voor 2013 staat nog wel een WK gepland, maar dat is bij een overleg van de UCI in Louisville tijdens het WK veldrijden vorige maand alsnog losgeknipt van de WK’s cross country, cross country eliminator en downhill. Anneke zelf betwijfelt of er in 2014 nog een WK four cross zal zijn. Ze heeft zich er uiteindelijk bij neergelegd dat de sport haar status verloren heeft.
De UCI had iets van four cross kunnen maken, als ze de juiste promotie hadden gedaan. Maar ze deden er niets mee, helemaal niets. Dat was heel erg frustrerend. Als je Red Bull Crushed Ice ziet: daar kun je ook wat van maken, maar je moet er wel de juiste mensen achter hebben staan om het te promoten.
Over het seizoen 2012 – waarin ze oppermachtig was in de 4x ProTour en opnieuw het WK won – zegt ze:
Ik was steeds aan het vechten om four cross in een goed daglicht te stellen, constant tegen de mensen zeggen: four cross is gaaf. En het is ook nog steeds gaaf, maar je kan niet meer zeggen dat four cross the next big thing is. Dat is niet meer zo, die tijd heeft het gehad. De tijd van Brian Lopes, Gracia en noem maar op. Dat is wel jammer, maar het is niet anders. Daar moet je gewoon eerlijk over zijn.
Komend jaar staat enkel nog de four cross van Fort William – een wedstrijd uit de ProTour – op de agenda en het WK four cross in Leogang, de plek waar ze afgelopen jaar haar regenboogtrui met succes verdedigde. Haar trainingen zijn ook niet langer op die tak van de sport toegespitst.
Enduro
Het afgelopen jaar liep ik er heel erg tegenaan dat sponsoren je niet kunnen gebruiken voor marketing. Sram zei uiteindelijk ook: ja leuk, maar… Toen ben ik naar mijn grootste sponsors van afgelopen jaren toegegaan, Sram, Oakley, Alpine Stars, en heb ik ze gevraagd: zien jullie ook toekomst in enduro? Ze reageerden allemaal positief. Toen was de stap logisch en makkelijk om te maken. Ik had al bedacht dat enduro heel mooi in mijn straatje zou kunnen passen met mijn achtergrond in BMX en natuurlijke duurvermogen. Op Interbike heb ik het balletje bij veel mensen opgegooid en zo kwam ik ook bij Specialized, waar ik nog veel mensen kende van mijn eerdere periode bij het team. Toen ging het eigenlijk heel snel.
Anneke was niet de eerste om de overstap te maken. Enduro zit vol met prominenten, drop-outs en vroege pensionado’s uit andere disciplines en er zijn maar een paar toppers die hun carrière helemaal binnen enduro hebben opgebouwd. Dat kon tot voor kort natuurlijk ook alleen in Frankrijk. Wat wel opvalt: de import bestaat vooral uit mediagenieke figuren, die een flink stuk imago meebrengen. Denk bijvoorbeeld aan de voormalige roy, reine en dauphin van de Franse downhill (Vouilloz, Chausson, Barel), maar ook aan de Amerikaanse lolbroek Adam Craig. De enduro scene heeft dat hard nodig, want het is nogal lastig om een enduro wedstrijd goed in beeld te brengen. Je hebt dus figuren nodig met veel uitstraling en status om er wat van te maken en een groter publiek te bereiken. Dat een groot merk als Specialized het dan ziet zitten in Anneke Beerten, lijkt een waardering te zijn voor haar prestaties op én naast de fiets. Twee keer wereldkampioen en vier keer de wereldbeker overall, tuurlijk, maar ook een goed onderhouden website, twitterfeed, trouwe relatie met sponsors (gepersonaliseerde Milka-wikkels, anyone?) en in een hokje kruipen met Rob Warner om afdalingswereldbekers te voorzien van live commentaar.
Het trainingsregime is nog afwisselender geworden dan het al was en dat bevalt prima. Een deel is gelijk gebleven: Anneke zit veel in de sportschool en traint nog steeds af en toe mee met de BMX-groep op Papendal, daarnaast veel op de racefiets en mountainbike.
Je moet mij niet een week lang op een racefiets zetten, want dan vind ik het niet meer leuk. Ik denk ook dat de afwisseling heel belangrijk is, voor mijn ontwikkeling, voor mijn skills. Af en toe op de BMX zitten, dan weer op de mountainbike, cross country of downhill. Ik probeer er heel veel variatie in te houden. Op die manier blijf je heel erg allround en kom je niet zo snel voor onverwachte dingen te staan of dingen waarvan je denkt dat je ze niet kunt. Het houdt je op een hoger en scherper niveau. Zeker in Nederland is dat bijna noodzakelijk, het trainen op techniek is anders zo lastig. Dus je moet jezelf constant blijven prikkelen op een hoog niveau. Als ik was opgegroeid naast Bikepark Leogang was dat niet zo moeilijk geweest…
Het was een mooie reden om in Californië te overwinteren.
Ik ben twee keer naar Amerika geweest, om op niveau te kunnen blijven rijden. Het neemt tijd om weer goed te leren afdalen. Anne Caroline Chausson en Tracey Moseley weten wel hoe ze een afdaling moeten rijden, maar ik heb de laatste zes jaar weinig afgedaald, niet op wereldbekerniveau. Het kost tijd om daar weer in te komen, mijn grenzen te verleggen.
Misschien is in Amerika ook de liefde voor grote wielen ontstaan? Laten we niet naïef zijn: Specialized heeft alles ingezet op 29”. Toch lijkt Anneke oprecht enthousiast over de rij-eigenschappen van de wagon wheels. Momenteel heeft ze nog niet de beschikking over de nieuwste Enduro 29” (hopelijk op Sea Otter) en heeft ze een Stumpjumper 29” en Enduro 26” voor enduro.
Ik heb geprobeerd veel af te wisselen en veel te timen. Eerst met de 26er omhoog, timen, dan naar beneden timen, 29er pakken, weer een rondje omhoog, timen, naar beneden, timen. Omhoog was het heel makkelijk: ik was gewoon sneller op de 29”. Maar ook in de afdaling was ik aangenaam verrast door de Stumpjumper en vaak zelfs sneller dan op de Enduro 26”. Het blijft makkelijker rollen, vooral als je veel knippen hebt, voelt het allemaal veel smoother aan. Alleen als het heel technisch wordt, blijft het wel een uitdaging – zeker als meisje – om die 29er goed door de bochten te wringen. De nieuwe Enduro 29er heeft een veel kortere wielbasis en achterdriehoek, dus daar ben ik heel benieuwd naar.
Kortom
The future’s looking bright voor Anneke Beerten. Met de overstap naar Specialized is een nieuw pad ingeslagen en is tegelijkertijd de cirkel rond. De jeugdkampioene uit de BMX, die in de hoogtijdagen van de sport via de grote teams BeOne en Specialized de sport binnenkwam, daarna door keihard werken en via kleine, persoonlijke teams vocht voor succes, wordt nu als volwassen, gevierde atleet weer opgepikt door een groot team met volop ondersteuning. We zijn heel benieuwd wat de laatste overgang brengt: nieuwe lente of eerder Indian summer?
MG
