Tekst: Sebastiaan Kruik // Foto’s: Arjan Kruik
En toch is dat zo. De Trek Rail+ is ontwikkeld door het trio Reijer den Hertog, Jorne de Vries en Gerjan Olsder, dat kantoor houdt op de zolder van de voormalige kazerne waarin Trek Benelux is gevestigd. Interessant, daar zou ik wel meer van willen weten. Via Martin maak ik een afspraak met de drie ontwerpers en een paar weken later treffen we elkaar. Niét in Harderwijk, maar bij het mountainbikeparkoers van Kwintelooijen. Want alhoewel het is leuk om het verhaal achter de Rail+ te horen, is het natuurlijk nóg leuker om met die e-mountainbike gezamenlijk een rondje over het mountainbikeparkoers te rijden. Een parkoers dat een van de meest uitdagende van Nederland is. Zélfs met een dikke e-bike à la Rail+.
Vijtien jaar ervaring
De ontwerpers doen hun verhaal in House of Bird, de gezellige koffietent naast het parkoers van Kwintelooijen. Voordat we onze vragen gaan uitstorten over het drietal, is het handig om te weten wie wat doet. Reijer en Gerjan hebben de titel senior e-mtb engineer op hun kaartje staan, Jorne industrial designer e-mtb. Die titels suggereren verschillende takenpakketten, maar in de praktijk is het onderscheid kleiner dan je verwacht. Maar kort door de bocht kun je stellen dat Reijer en Gerjan verantwoordelijk zijn voor hoe de Rail+ rijdt en Jorne voor hoe deze e-mtb eruit ziet. En niet te vergeten: dat-ie eruitziet als een Trek.
Dan is het tijd voor de vraag die geleid heeft tot dit gesprek: waarom laat Trek een dikke e-mountainbike als de Rail+ in Nederland ontwikkelen en niet op een plek met bergen? Hier neemt Reijer het woord: “Toen de fiets met trapondersteuning opkwam, hielden we ons in Harderwijk vooral bezig met het ontwikkelen van elektrische stadsfietsen voor de Europese markt. En in Waterloo zat een afdaling die hetzelfde deed met modellen voor de Amerikaanse markt. Ook de eerste e-mountainbikes, maar dat waren niet veel meer dan bestaande frames waaraan een motor en een accu geschroefd was.”
Maar de markt voor e-mtb’s ontwikkeld zich razendsnel. “Toen duidelijk werd dat mountainbikes met een motor een enorm potentieel hadden, werd besloten de kennis van de Amerikaanse en de Europese ontwerpers samen te voegen”, vertelt Reijer. “In 2015, ik werkte inmiddels al vijf jaar bij Trek aan e-bikes, ben ik naar de VS verhuisd om me daar bezig te gaan houden met elektrische mountainbikes. Met alle aspecten: frame, vering, geometrie, elektronica.”
In 2019 zit Reijers Amerikaanse avontuur er op en keert hij weer terug naar Nederland. Niet om z’n oude routine bij de afdeling voor elektrische stadsfietsen weer op te pakken, maar om een nieuw avontuur te beginnen: “Trek wilde graag een ontwerpafdeling voor e-mountainbikes hebben in Nederland. Er gebeurt in Europa op het vlak van e-bikes namelijk verschrikkelijk veel en Trek zag dat er synergievoordelen te halen waren. Wat goed is voor een elektrische stadsfiets, kan immers ook van pas komen op een e-mountainbike. En andersom. Zo hebben onze lichtgewicht stadsfiets FX+ en onze lichtgewicht e-mountainbike Fuel+ veel gemeenschappelijke kenmerken, ondanks de totaal verschillende toepassing van beide fietsen.”
Maar dat is volgens Rijer niet de enige reden voor Trek om met een Europese R&D-afdeling te beginnen. “Veel belangrijke toeleveranciers zitten in Europa. Shimano Europe in Eindhoven, Bosch in Stuttgart, TQ in München, Sram in Schweinfurt. Plus: we hebben in het Duitse Harmannsdorf een eigen fabriek. Ja, ik ben dus redelijk veel in Duitsland onderweg.”
Aluminium proto’s uit Waterloo, USA
Goed, dat is duidelijk: een ontwerpafdeling voor e-mountainbikes in Harderwijk is minder gek dan het klinkt. Maar hoe verloopt het ontwikkelen van een e-mountainbike? Of meer concreet: hoe is de Rail+ ontstaan? Hier neemt Gerjan het woord. “De basis is altijd het bestaande model. Wat is daar goed aan, wat kan beter?”, vertelt de Gerjan. “Die inzichten komen niet alleen van onszelf, maar ook van dealers, consumenten en teamrijders. Het gaat hier om het totaalplaatje. Geometrie, degelijkheid, bedieningsgemak, noem maar op. En niet te vergeten de trapondersteuning.”
Hier breekt Rijer even in: “Ik had mijn eigen Rail+ 4 al grondig gemodificeerd, dus we wisten qua geometrie en kinematica al redelijk goed welke kant we op moesten met de Rail+ 5.”
Jorne vult aan: “En daar moet ik als industrieel ontwerper dan weer een fiets omheen tekenen. Omdat de motor en accu van Bosch’ nieuwe CX-systeem veel kleiner zijn, had ik letterlijk meer speelruimte. Maat S is altijd de moeilijkste maat, daar beginnen we mee. En de XL doen we als laatste, die is het makkelijkst.”
Hier neemt Gerjan het weer over: “Een nieuwe e-mountainbike is als een 3D-puzzel. Geometrie, kinematica, motor, accu, display, range-extender, lange droppers, kabelgeleiding, onderhoudsvriendelijkheid… teveel om op te noemen. Het oplossen van die puzzel is teamwerk. Niet alleen met de ploeg in Harderwijk, maar ook met collega’s en leveranciers in Europa, Amerika en Azië. Als we denken dat we die puzzel hebben opgelost, is het tijd voor een prototype van aluminium. Dat laten we bij Trek in Waterloo maken. Ja, dat klinkt wat vreemd, helemaal in Amerika, maar dat kunnen ze daar verschrikkelijk goed. Het frame is opgebouwd uit schaaldelen die uit een massief blok aluminium zijn gefreesd en daarna zijn samengevoegd. En dat dat frame hebben we vervolgens opgebouwd om ermee te gaan rijden.”
“Dat testen in de praktijk doen we in deels Nederland, maar voornamelijk in Duitsland, meestal in Willingen”, vervolgt Gerjan. “Daar heb je voor een bike als de Rail+ de juiste omstandigheden. Uiteindelijk hadden we twee prototypes nodig om alles precies te krijgen zoals we dat wilden.” Hier vult Jorne hem aan: “Als de geometrie en kinematica goed zijn, is het tijd om de lijnen te finetunen. Want je wilt natuurlijk niet alleen dat een bike goed rijdt, maar ook dat-ie er goed uitziet. En in ons geval: dat-ie herkenbaar is als een Trek.”
Even tussendoor jongens: het is weliswaar geen grote, maar desondanks is het onmiskenbaar olifant die bij jullie in de porseleinkast staat: de vele verstelopties die je op de meeste mountainbikes van Trek vindt, ook op de Rail+. Waarom? Je kunt je namelijk afvragen of veel kopers daar gebruik van maken. “De Rail+ zoals die bij de dealer staat is zoals we ‘m gevalideerd hebben. Ja, je kunt van alles kunt verstellen. Maar dat hoéft dus niet”, legt Gerjan uit. “Maar door die mogelijkheid wel te bieden, vergroten we de doelgroep.”
Trek Rail+ Gen 4 én Gen 5 getest
Uiteraard hebben wij de Rail+ 5 uitvoerig getest. Net als we overigens eerder deden met de Rail+ 4. De aanpassingen en verbeteringen waarover Reijer en z’n collega-ontwerpers vertellen, kunnen we vanuit onze praktijkervaring beamen. Daarom is het ook voor ons superinteressant om met de ontwerpers te spreken. Hun verhaal geeft verdieping aan onze eigen ervaringen met de Rail+.
De tests lezen? Je vindt de test van de Rail+ Gen 4 hier en van de Rail+ gen 5 hier.
Nulserie-frames
Terug naar de prototypes. What’s next? “Een nulserie van de productieframes”, zegt Gerjan: “Onze frames komen uit Azië. We werken daar met een paar fabrieken die volledig volgens onze specificaties werken. We beginnen met een eerste serie van zo’n honderd frames, die we letterlijk aan stukken trekken om te controleren of ze doen wat ze moeten doen. Dat testproces vindt niet alleen plaats in Harderwijk, maar ook in Waterloo en in Azië. Honderd procent volgens onze specificaties op exact dezelfde testmachines die we hier ook hebben staan.”
Rijer over die nulserie: “Wij gaan natuurlijk ook fietsen met die eerste frames. En dat doen ze in de VS eveneens. Zo kunnen we zien of alles ook écht past, of de 3D-puzzel is opgelost. Door de zorgvuldigheid van het ontwerpproces en het inbouwen van voldoende checks is dat meestal ook zo. Bij de Rail+ was alles gelijk goed. Niet alleen qua rijden, maar ook al het andere. Bijvoorbeeld of de kabels goed passen en of alles is te monteren zoals we bedacht hebben. Dat komt uiteindelijk niet alleen het assemblageproces ten goede, maar voorkomt ook gedoe als onze dealers met de fiets moeten werken.”
Oké, klaar. Dus, op naar het volgende project. Stop, toch niet! Want met het accorderen van de nulserie zijn de Harderwijkse ontwerpers er nog niet. Gerjan: “Als we het frame hebben vrijgegeven voor productie zijn we nog lang niet klaar. Wij spelen ook een rol in de assemblage op de productielocaties. We bezoeken de fabrieken, bemonsteren de producten, valideren de processen. Pas als de productie draait, dán zit onze job erop.”
Reijer: “Een prachtige job. Want zeg nou zelf: we maken een echt product dat gewoon in de winkels staat. En waar we zelf ook plezier aan beleven. Wat wil je nog meer…?
Info: Trek Bikes
