Merkentrouw. Loyaliteit aan een merk: iedere fabrikant droomt van een grote schare trouwe klanten die ze door de jaren heen volgt en waarop ze bijna blindelings kunnen vertrouwen om hun producten aan te slijten. Fijn voor je begroting en de planning van je productie met minder risico dat je magazijn aan het einde van het seizoen nog gevuld zal zijn. Veel merken besteden veel aandacht aan marketing in de hoop klanten te binden en het summum is de trouwe klant voor een stabiele omzet.
Maar bestaan die nog wel? Alles gaat namelijk steeds sneller. Vernieuwingen volgen elkaar steeds sneller op en ook trends komen op en sterven af met hetzelfde tempo dat mijn ijsje smelt op deze zwoele zomerdag. Het heeft een effect op het koopgedrag. Dat wordt eveneens grilliger doordat mensen massaal mee gaan in dat tempo. Is vandaag een bepaald type fiets trendy en heeft merk Y dat niet, stappen we sneller over op merk X. Dit is overigens niet uniek en voorbehouden aan de fietsenbranche. Je ziet het overal. Van telefoons tot auto’s; klanten ‘hoppen’ meer dan ooit van merk naar merk. De manier waarop bedrijven marketing uitvoeren verandert daardoor ook en men moet meer moeite doen om klanten langdurig te binden.
Zeker in tijden waar nieuwkomers met verrassende producten grote groepen klanten van de ene op de andere dag voor zich weten te winnen, is het appelleren aan een rijke historie een troef voor ‘oudere’ spelers op de markt. Ook al weet iedereen dat ‘successen uit het verleden geen garantie zijn voor de toekomst’; het speelt toch in op het gevoel van degelijkheid en moet vertrouwen wekken.
In onze eerste en tweede EuroBike reportages benoemden we Plus-bikes, e-MTBs, felle kleuren en de terugkeer van veel zwart als dé trends. Daar mag wat ons betreft de terugblik naar het verleden ook aan toegevoegd worden. Elk jaar is er wel een bedrijf dat een jubileum te vieren heeft. Bij de een blijft dat bij een banner, de ander presenteert een specifiek jubileum model. Deze editie van de EuroBike zagen we echter opvallend veel bedrijven die gretig uitpakten met een greep uit hun verleden.
Of de marketingstrategie werkt? Ik heb geen getallen om daar een zinnig en feitelijk antwoord op te geven. Of het ‘nodig’ is? Ik ben van mening dat enige geschiedkundige opvoeding wel nuttig is. De jongste generatie mountainbikers ziet alles zonder schijfremmen en zonder voor- en achtervering niet eens meer als mountainbike. Niet dat dat beeld verkeerd is, maar het is ooit goed te beseffen waar we vandaan komen: het laat mij in elk geval ook het moderne spul méér waarderen.
Coen en ik hebben er in elk geval met plezier naar gekeken. Beide zijn we in de jaren ’90 als tieners begonnen met mountainbiken en voor ons was het dus een feest van herkenning. Pas later kwam een ander gevoel: ik voel me in eens een ouwe zak.. Confronterend, zo’n EuroBike.
De bekendste fiets uit de Nederlandse mountainbike history: Bart Brentjens’ American Eagle Atlanta
Ook bij Ernesto Colnago moet natuurlijk verwezen worden naar de juweeltjes die ze vroeger (wel) maakten
“Koop iedere 3 jaar een nieuwe helm” is het advies wat veel fabrikanten vaak geven. Maar voor PR doeleinden worden ze maar weer al te graag ingezet!
Levende history: Joe Breeze en de Mountainbike Hall of Fame
Reminder: Marin maakte in het verleden ook toffe fietsen, met titanium buizen en Manitou achtervering.
Ook Orbea laat zien dat ze historie hebben, maar of ze daar nu zo trots op moeten zijn…?!
Uit de schuur van Tom Ritchey: één van de eerste mountainbikes
Rocky Mountain’s oude Sherpa is een hele andere dan de reïncarnatie met 650B Plus wielen
The legend, the classic: Johnny T’s Yeti, met drop bar en Disk Drive
Dé must-have van de mid-nineties: GT Zaskar LE (light edition), wie droomde daar toen niet over!
Tekst: Jeroen van den Brand
Foto’s: Coen de Jongh & Jeroen van den Brand
