Afgelopen winter werd Nederland – eigenlijk vooral Holland en misschien zelfs alleen Hilversum – gegrepen door een nauwelijks te controleren virus. Elfstedenkoorts. Moeder natuur liet uiteindelijk verstek gaan en de tocht der tochten gong net oan, maar eens te meer werd duidelijk dat het woord ‘Elfstedentocht’ voldoende is om hele volksstammen te mobiliseren. Is het dan een verrassing dat dit jaar iemand opstond om een Elfsteden-mountainbike-marathon te organiseren?
Dat ligt er maar aan hoe je het bekijkt. Vraag naar een dergelijk evenement zou er immers wel zijn, maar je moet het nog maar voor elkaar krijgen. Fokko Hoeksma van Copini Buitensport nam de handschoen op en kwam met een verrassende format: een driedaagse, geschoeid op de leest van de Cape Epic, voor het overgrote deel over min of meer onverharde wegen. De samenstelling van de route had heel wat voeten in aarde. Fokko en zijn team gingen met letterlijk honderden(!) landeigenaren in gesprek en konden, na ook alle lokale overheidshobbels genomen te hebben, een unieke route presenteren door weilanden, over de ruggen van binnen- en buitendijken, schelpenpaadjes, oude kerkenpaden, vergeten betonpaadjes, smalle bruggetjes, terpen, uiteraard ook het nodige verbindingsasfalt en… heel veel hekken. In Gaasterland werd bovendien nog zo’n 20km fijne singletrack met enig hoogteverschil in het bos gevonden. Voeg daarbij de georganiseerde chaos van een flink tentenkamp en je hebt de ingrediënten voor een evenement dat in Nederland zijn gelijke niet kent.
Na wat initiële twijfel – was dit niet een beetje te mooi om waar te zijn? – toch maar ingeschreven. En op 31 augustus was het zover. Op zijn zachtst gezegd niet in topvorm stond ik aan de start van een wedstrijd die vooral bij mijn zwakheden aansluit. Mede-Veloziner Etienne was toch bereid me te vergezellen en bovendien een beetje te pacen tijdens de etappes. Niet overbodig bij dagafstanden van 70, 120 en 150 km en wat ons betreft veel beter dan de solorace waar bij de buren veelvuldig om gevraagd werd. In de praktijk betekende het: tempootje toer-plus of marathon-min en onderweg ouwehoeren en genieten van het mooie weer, de vergezichten en de stront in je gezicht. Eigenlijk precies de juiste mindset voor het evenement.
Want ja, de organisator had veel hooi op zijn vork genomen en er waren best wat kinderziektes. De focus lag bij het parcours en dat zat echt heel knap in elkaar. Zeer divers, onverwachte paadjes en niet-paadjes en een intieme kennismaking met het Friese land. Navigatie ging met een door de organisatie verstrekte Garmin Etrex, soms ondersteund door extra pijlen en linten. Dat maakte het adventure race-gehalte voor de vastgeroeste competitiefietsers een beetje hoog. Hun klachten waren ook wel terecht, want de navigatiecomponent (links of rechts van de sloot?) had zeker invloed op het koersverloop. Bovendien is het niet evident om altijd direct de juiste afslag te nemen als je met 40 km/u aangestoven komt. De subtiliteiten van de route gingen in de hectiek van het peloton dan ook wel eens over boord, helaas.
Rare wereld: in het ‘paadje’ hiervoor zat een onvoorzien gat waarin je voorwiel ineens een halve meter wegzakte in het water, en in de vaart zat een stronk die deze zwemmer tot gevolg had… (foto: John Veenstra)
Omdat zowel organisatie als rijders nog een beetje aan elkaar moesten wennen, kon zo voor de proloog (Dokkum-Dokkum) en eerste etappe (Dokkum-Leeuwarden) op vrijdagmiddag geen uitslag gemaakt worden. Die avond kregen de laatste eters bovendien pas rond 23.00 hun avondmaaltijd. Suboptimaal natuurlijk, maar het gezeur viel mee omdat wel duidelijk was dat de organisatie echt wel z’n uiterste best deed en zelf ook met de situatie in zijn maag zat. Op zaterdag (Leeuwarden-Molkwierum) en zondag (Molkwierum-Dokkum) liep alles veel soepeler en hadden ook de deelnemers zich aangepast aan het ritme van het evenement.
Die laatste twee dagen hebben we ook eigenlijk alleen maar genietende, lachende gezichten gezien. Soms wat vermoeid natuurlijk, de totale afstand was immers opgeschroefd van zo’n 260 km naar circa 340 km, maar zeker tevreden. De deelnemers hadden een tamelijk diverse achtergrond. Rappe marathonrijders, ervaren racefietsers, relatieve beginners, oude knarren, jonge blonde dames, Friezen, Hollanders en ook opvallend veel Belgen. Uit de verraste juichkreten die we bij elk afgereden trappetje van het publiek in ontvangst mochten nemen maken we op dat het gemiddelde technische niveau verder wel aardig aansloot bij het karakter van de tocht. Dit is iets voor iedereen die zin heeft in een leuke ontdekkingstocht door Friesland en daarbij een behoorlijke fysieke uitdaging niet uit de weg gaat, maar hardcore technisch mountainbiken is het natuurlijk niet. Meer een lekkere hybride van mountainbiken, adventure racing en racefietsen. Het idee is dat dit een jaarlijks terugkerend evenement wordt, en als dat lukt met de terreinbeheerders gaat dit echt wel een succes worden!
Wat is een Elfstedentocht zonder parafernalia? ‘Krúske’ en fietsshirt in dit geval. Wie herkent de ex-prof op het shirt?
Tekst & foto: Matthijs Gerrits
M’n vader en z’n vrouw (beide de 50 gepasseerd) waren ook vertrokken naar het hoge noorden om deze tocht der tochten te rijden. Pa is inmiddels wel een veteraan, met behoorlijk wat marathon ervaring. Zijn vrouw heeft wat minder ervaring, ergo ze is pas net begonnen met mountainbiken. Doel van de reis was om te ervaren of ze samen in de toekomst aan andere mountainbike meerdaagse wedstrijden kunnen meedoen. Beide hadden ze het zwaar gehad. Vooral de vrijdag was erg slopend geweest, met een dubbele etappe in oud-hollands kak weer. De zaterdag en zondag waren ondanks de toegenomen kilometers beter… Lees meer »
Flinke review, Gène! Aan een kant herkenbaar bij startende evenementen, hopelijk leren ze van de feedback die ze ontvangen.
Kleine vraagje mijnerzijds: valt die kerel links op de foto nou van de pont af, of…?
Jelmer Pietersma zo te zien?
Ten eerste heb ik grote lol gehad en genoten van wat Friesland te bieden heeft qua natuurschoon en stedelijke glorie. Voor hoogtemeters en technische passages moet je natuurlijk gewoon in het zuiden van Nederland of anders het buitenland zijn, dat lijkt me nogal wiedes. Het feit dat sommige mensen Friesland reeds als ‘buitenland’ bestempelen moet maar even worden genegeerd en dat de vele hekken op de route voor menigeen uiterst technische passages bleken zegt misschien meer over de lenigheid en klimkunsten van de gemiddelde deelnemer. De ietwat matige bevoorrading (met name op zondag) moet in volgende edities worden verbeterd, helemaal… Lees meer »
Wie kan er nu zeggen dat hij tijdens de elfsteden een duik heeft genomen in de bonkevaart.
Ik heb zelf ook meegedaan en uitmate goed bevallen. Ja er waren wat verbeterpunten, maar volgens mij was er maar een kleine groep die er echt last van had en de rest ging meer voor de uitdaging. Er was ook nog al wat commentaar op de hekjes en bruggetjes, die waren gewoon briljant. Ok voor een tandem misschien niet…. Mijn bevindingen staan op http://www.htfc.nl/napraten.php?tocht_id=378
Oh ja, het eten de eerste avond, daar kon je dus wel echt last van hebben.
Heb ook meegedaan aan dit onthutsend slecht georganiseerde evenement. Zelfs de gemiddelde NTFU toertocht is 10x beter georganiseerd. Van alles wat er van te voren was toegezegd, beloofd werd er maar bar weinig waar gemaakt. Dat ik me desondanks prima vermaakt heb is dan ook niet de verdienste van de organisatie maar is vooral te danken aan het mooie landschap en prachtige weer. Doe een eventuele volgende keer alleen mee als er een andere organisatie is en als het een eendaagse wedstrijd is. Met dit parcours is de afstand prima in één dag te overbruggen. Gewoon ’s ochtends vroeg starten… Lees meer »
@Faxe: ik heb mijn mening hierboven natuurlijk al neergepend, maar ik vind je echt veel te streng. Je tentje stond er elke dag, er waren douches en toiletten en je kreeg op een gegeven moment echt wel eten, en genoeg ook. Hoeveel meer heb je eigenlijk nodig, als je verder een beetje zelfredzaam bent? @Gene, over de bevoorradingen: die waren er inderdaad niet superveel, maar de laatste dag heb ik wat te eten gekregen in Bolsward en uitgebreid (circa niveau Belgische marathons) gefourageerd in Franeker. Op de dijk ergens in het oosten van de Bildt was er vervolgens nog drinken,… Lees meer »
@Matthijs, voor sommigen is het glas simpelweg altijd halfleeg. Doe je niets aan! Bij meerdaagse evemenenten is het gewoon slim om niet volledig te vertrouwen op de organisatie. Dat geldt zelfs (of juist!) voor evenementen met wat meer ervaring zoals de Transalp. Voor wat betreft voeding en drank ben ik altijd zelfvoorzienend. Je weet anders maar nooit wat je krijgt, of je maag daar goed op reageert en of het voldoende is. Je zou zelfs kunnen zeggen dat het neigt naar naïviteit als je denkt dat een organisator je precies datgene gaat bieden dat je én goed verdraagt én nodig… Lees meer »
Wa een gezever hier. Nu weet ik nog niet wie die ex-prof op het shirt is….
Hier nog een tip http://11steden-mtbmarathon.nl/ staat hij wat duidelijker.
Dat antwoord had Coen toch al gegeven hierboven? Het is idd Jelmer. Die was niet zo moeilijk te bedenken toch? Volgens mij had hij het parcours rond Balk ook uitgezet, als ik het goed begrepen heb…
Jelmer? Ik dacht dat het om een internationale rijder ging.
Ja, idd, Jelmer Pietersma. Geen buitenlandse rijder, hoe exotisch Friesland ook mag zijn, maar wel een die internationale wedstrijden reed… ;)