Als er fora topics lopen over waar nog droge paden zijn dan weet je hoe laat het is: zeker niet tijd om achter met een semislick door te blijven rijden. Hardleers en lui zijnde bleef ik toch volhouden. Tot ik op een gegeven moment in de Loonse en Drunense Duinen door mijn eigen achterwiel ingehaald werd. De vraag die dan onmiddellijk bij de lezer op zou moeten komen is: heb ik vervolgens die semislick verwisseld voor de band die het onderwerp is van dit testverslag? Ja, is daarop het antwoord. De band – of eigenlijk: het setje – lag immers al een tijdje te wachten. Was een verbetering? Ja en… nee.
Eerst wat info. Het setje Bontrager XR3 Team Issue’s arriveerde in TLR (TubeLess-Ready) uitvoering, wat wil zeggen: met serieus wat rubber op de flanken en om de hieldraad, om praktisch luchtdicht te zijn. Het zijn geen UST (kent u dat nog?) banden – ze vereisen vloeibare latex om echt luchtdicht om de velg te zitten. Bijkomend voordeel van dat extra rubber is dat zo’n band wat minder snel beschadigt, bijkomend nadeel is helaas dat de keukenweegschaal weer een hoger getal laat zien. 659 gram om exact te zijn. Voor een 2.2″ band is dat best wat, tot je de vergelijking trekt met even goed afdichtende en stevige banden van andere merken.
De noppen zijn vrij zacht en het profiel is ietsje minder grof uitgevoerd dan van de XR4 die we eerder aan de tand voelde. Die laatste bleek een hele goede allrounder met veel reserve op variërende ondergrond. Zou de XR3 ook zo’n eye-opener zijn? Net als genoemde XR4’s waren de XR3 TLR’s in ieder geval ook makkelijk te monteren. Breedte volgens de schuifmaat is 54 mm op het karkas en 55 mm op de nop. Merk op: dat was gemeten op een setje ouderwetse en voor hedendaagse normen bespottelijk smalle velgen.
Enigszins verrast, en daarbij ook blij verrast, was ik tijdens de eerste testrit in eigen bos. Dit tochtje vond plaats bij schemer, midden in de korte vorstperiode die de winter eind vorig jaar inluidde. U herinnert het vast nog: een paar centimeter sneeuw, een koude nacht, en iets in de kranten over alweer een horrorwinter… Hoe dan ook: zonder er erg in te hebben dat het asfalt onder mij gecoat was met een laag ijs vloog ik de bocht door. Pas bij flink staand aanzetten slipte het achterwiel een beetje. Merkwaardig op z’n minst – een band met een beetje grip op ijs!
Op normale harde ondergrond heeft de XR3 grip te over. Die enkele droge middagen kon er gegooid en gesmeten worden met de fiets alsof het volle zomer was – het voorwiel hield waar nodig altijd de gewenste lijn. Wortels, bladeren en vochtige bosgrond: ook geen probleem. Voorspelbaarheid en controle genoeg! Idem op zand en grind. Rolweerstand lijkt, gevoelsmatig, dik in orde voor iets met dit niveau aan profiel. Waar de Bontrager alleen beetje te kort schiet is als de toplaag van de paden vloeibaar begint te worden, zeker als er klei in het spel is. De band lost redelijk – niet briljant, maar geeft nooit de indruk echt door de zachte toplaag heen te bijten. Grip en tractie ontbreken dientengevolge merkbaar. Dit zal vooral te wijten zijn aan de relatief zachte en lage noppen.
Slaat de XR3 dan toch een beetje de plank mis? Nee, totaal niet. Het is voor de agressieve rijder of iemand die een XR4 echt te veel van het goede vindt een betrouwbare, voorspelbare band. Ik sta ook te springen om er in ruiger terrein mee te rijden. Alleen in overvloedige modder had ik op meer gehoopt. Je komt met de XR3 ook nog wel rond, maar dat kan ik van die semislick die normaal mijn achterwiel siert (nouja, siert?) meestal ook wel zeggen. Je kan je daarnaast ook afvragen welke a-specifieke band het in zulke omstandigheden wel echt voor elkaar heeft. En wanneer de paden weer eens opdrogen.
Tekst & foto: Eric Wictor
Meer info: www.bontrager.com
De 29″ versie is echt mijn go-to band geworden, als het enigszins droog is en ik niet met lompere/zwaardere banden onderweg wil zijn. Hij heeft ontzettend veel grip en belangrijker: gevoel van veel grip. De voorspelbaarheid is zo indrukwekkend dat ik in Nederland zowat dezelfde bochtensnelheden aandurf als bij Maxxis High Rollers (29×2.3″). Ook in het rotsige terrein van de Provence en de Alpes Maritimes waren ze indrukwekkend, zolang het maar droog is.
Behoorlijk ondergewaardeerd merk voor banden, Bontrager!