Test | Oury V2: Handvatten met megagrip

Tekst & foto’s: Arjan Kruik

Oury V2: klassieker met moderne twist

Sommige producten om ons heen gaan al vele decennia in min of meer ongewijzigde vorm mee. Denk aan het Opinel-mes (sinds 1890), de Clarks Desert Boot (sinds 1948) of de Bialetti-percolator (sinds 1933). Ook het Oury-handvat is zo’n iconisch product. En net als het zakmes van de Fransman Joseph Opinel, de woestijnschoenen van de Australiër Nathan Clark en de koffiepot van de Italiaan Alfonso Bialetti, ontleent ook  dit handvat z’n naam aan die van z’n maker: de Amerikaanse motorcrosser Bill Oury, die in 1968 een bedrijf startte dat motorfietshandvatten maakte.

Toen al hadden Bill Oury’s handvatten het karakteristieke blokkenpatroon dat ook de huidige grips kenmerkt, maar dan andersom: bij de eerste motorfietshandvatten lagen de rechthoekige blokken verzonken in het rubber en staken juist de randen óm die blokken uit. Pas eind jaren tachtig, met de opkomst van meer geavanceerde kunstrubbers, deed de huidige oppervlaktestructuur met de karakteristieke uitstekende blokken opgang.

Blote-handen-handvat

Rechthoekige blokken dus, hét kenmerk van Oury’s. Eerst alleen verkrijgbaar als opschuifhandvat, later – dankzij een samenwerking met ODI – met een dubbele lichtmetalen klemring en sinds kort ook met een moderne, enkele klemring: de Oury Single-Sided Lock-On V2. Dat is de versie waarmee ik gereden heb; 135 mm lang en 33 mm in diameter. Dat laatste is dikker dan gemiddeld, waardoor ze met handschoenen aan wat fors kunnen aanvoelen. Maar zoals ik hieronder zal uitleggen: dat is geen probleem, want de Oury V2 is bij uitstek een blote-handen-handvat.

Wie een product aan de man wil brengen moet een onderscheidend verhaal hebben. Bij de één is dat ergonomie, bij de ander demping en bij Oury is dat grip. En hoe! Ik heb echt nog nooit eerder een handvat gebruikt dat zoveel grip biedt. Het is bijna onwerkelijk, alsof er een laagje lijm tussen je hand en het handvat zit. Ook dat maakt de Oury V2-handvatten bij uitstek geschikt voor mountainbikers die graag zonder handschoenen rijden, vooral ook omdat je van transpiratie weinig last hebt. De diepe kanalen in het oppervlak zorgen tijdens het fietsen voor een luchtstroom die de handpalmen redelijk goed droog weet te houden.

Als het regent helpen die kanalen natuurlijk niks en wordt het handvat nat. Alhoewel het rubber ook dan verrassend stroef blijft, mis je hier wel een meer geprononceerde oppervlaktestructuur die houvast geeft aan de handen. Als het regent bieden mijn eigen de SQlab X70’s meer mechanische grip.

Rond profiel

Met de grip zit het dus wel goed bij de Oury V2. Zoals ik al schreef speelt de samenstelling van het rubber hierin de hoofdrol, maar ook de blokkenstructuur biedt houvast. Echter; desondanks biedt de vorm van het handvat op zich – geheel rond – niét de vanzelfsprekende houvast van m’n eigen SQlab X70‘s. De profilering en vorm van deze ergonomische Duitse handvatten is zodanig, dat de hand en de vingers er heel natuurlijk omheen vouwen, waardoor je niet hard hoeft te knijpen om toch een goede houvast te ervaren.

Aan de andere kant: dankzij z’n ronde vorm laat de Oury V2 zich vanuit iedere zitpositie op dezelfde wijze vastpakken, of je nu staand een steile helling op aan het stoempen bent of juist achter het zadel hangt in een steile afdaling. En in combinatie met de kleverige rubbersamenstelling is de mechanische grip die de Oury V2 biedt ruim voldoende. Kwestie dus van smaak en rijstijl.

Bovengemiddeld goede demping

Tijdens korte ritten kom je eigenlijk wel met ieder handvat weg. Het is als met zadels: pas als je meerdere uren op pad gaat kun je het kaf van het koren scheiden. Ook wat dat betreft laat de Oury V2 een goede indruk achter; tijdens het rijden van de Veluwezoomroute – inclusief alle extra singletracksecties toch een kleine 70 kilometer – had ik geen moment last van tintelende vingers. Terwijl ik daar normaal gesproken toch gevoelig voor ben en ik bovendien de hele route zonder handschoenen gereden heb.

Blijkbaar biedt het soepele maar veerkrachtige rubber de juiste mate van demping en ondersteuning om de zenuwbanen in de hand te ontzien. Waarbij ik wel even vermeld, dat ik al enige tijd met een speciaal stuur rij dat meer naar achteren gebogen is dan gebruikelijk, juist om de polsgewrichten en de zenuwen die daar doorheen lopen te ontzien.

Conclusie

Ik was eigenlijk wel gehecht aan mijn X70’s van SQlab. Maar Oury bewijst met z’n V2 handvatten dat er, als het gaat om grip, houvast en comfort, meerdere wegen naar Rome leiden. Sterker: bij gebruik zónder handschoenen bevallen de Oury’s me zelfs beter dan m’n eigen SQlab X70’s! De grip die het haast kleverige rubber biedt is echt formidabel, de diepe inkepingen gaan overmatige transpiratie tegen en vanwege de goede demping rij ik er probleemloos lange tochten mee, zonder slapende vingers en andere ellende. Kortom: deze Amerikaanse classic is nog steeds niet uitgerangeerd. Dankzij de moderne enkelvoudige klemring kan-ie nog jaren mee. Totdat zich weer nieuwe testhandvatten aandienen op de redactie van Velozine, blijven deze blauwe rubbers lekker op mijn bike.