Test | SQlab 411 Innerbarends: bar-ends, maar dan anders

Tekst en foto’s: Arjan Kruik

Bar-ends, maar dan niet aan het eind

Ik wilde dit stukje eigenlijk niet beginnen met de observatie dat bar-ends in de afgelopen anderhalf à twee decennia vrijwel geheel uit beeld verdwenen zijn. Immers, dat is een open deur. Maar niet voor iedereen, want wie na pak ‘m beet 2010 is begonnen met mountainbiken, heeft waarschijnlijk geen idee waar de term bar-end voor staat. Als iets er al vijftien jaar niet is, hoe kan je dat weten wát het is? Daarom even beknopt: bar-ends zijn handgrepen die aan de uiteinden van het stuur geplaatst worden. Deze bieden een alternatieve handpositie die resulteert in een diepere, meer gestrekte zit zit, meer druk op het voorwiel in steile klimmetjes en een grotere hefboom bij staand klimmen.

Dat klinkt als een hoop voordelen bij elkaar. En toch zijn er geen bar-ends meer. Hoe zit dat? De reden is dat de afgelopen jaren sturen steeds breder zijn geworden, tot er een punt werd bereikt dat bar-ends geen voordelen meer bieden. Ga maar na: in 2008 reed ik nog met een dubbelgeveerde Koga XPM met een stuur van slechts 620 millimeter breed, m’n huidige Lapierre XRM heeft een stuur van 740 millimeter. Dat scheelt nogal!

Lichtgewicht, snelle montage

Jammer voor de onderdelenmakers, het verdwijnen van de bar-end. Er zat namelijk een leuke omzet in die dingen. Duitse ergonomiespecialist SQlab bedacht daarom een list in de vorm van de Innerbarends. Die plaats je niet aan de buítenkant van de handvatten, maar aan de bínnenkant. Slimme marketing of een functionele verrijking van je bike? Om dat uit te vinden ben ik op pad gegaan met de 411 Innerbarends, een van de drie uitvoeringen die SQlab op de markt brengt.

De SQlab 411 Innerbarends zijn gemaakt van een vezelversterkte kunststof en wegen 63 gram per paar. SQlab heeft ook een carbon uitvoering van de 411 Innerbarends, die nog eens dertig gram minder weegt. Maar die kost 170 euro! Terwijl je onze testexemplaren al voor 40 euro in huis haalt. De klem is robuust uitgevoerd en is vanwege de kunststof tussenring ook vriendelijk voor sturen van carbon. Monteren is appeltje-eitje. Handvat van het stuur afnemen, Innerbarend over het stuur schuiven, handvat weer plaatsen, klaar.

Bij handvatten van SQlab kan de Innerbarend bovendien dubbelen als klemring voor het handvat. Dat spaart gewicht en geeft bovendien een strakke aansluiting van de Innerbarends op het handvatten.

Eén stuur, meerdere posities

Alhoewel ik in eerste instantie nogal sceptisch ben over het concept Innerbarend, blijken ze in de praktijk helemaal niet verkeerd. Het is namelijk best wel fijn om zo nu en dan van handpositie te kunnen wisselen. Vanwege de vloeiende vorm en omdat de muis van de hand op het rubber van het handvat rust, zijn de Innerbarends bovendien veel comfortabeler dan je zou denken. En met name in de wat langere rechte secties lijken de Innerbarends ook klein een aerodynamisch voordeel te bieden.

Je moet die aero-winst niet overschatten. Ja, de Innerbarends kúnnen de aerodynamica flink verbeteren. Maar dan moeten ze zo ver mogelijk naar binnen gemonteerd worden, dicht bij elkaar tussen beide remgrepen in, zodat je met je je armen voor je romp kunt plaatsen. In die positie zit je echter minder ontspannen en kun je bovendien niet bij de remhendels.

Maar ook naast de handvatten gepositioneerd, zoals op de foto’s bij deze test, is de bediening van de rem- en schakelhendel(s) niet vrij van compromissen. Alhoewel je met je handen op de Innerbarends nog steeds met je wijsvingers bij de remgrepen kunt, is de bediening niet optimaal. Om te kunnen schakelen met je zelfs je hand van de Innerbarend afnemen, alhoewel je bij Shimano-shifters met een beetje moeite wel met de wijsvinger zwaarder kunt schakelen.

Groot verschil met oldschool bar-ends: de Innerbarends van SQlab hebben geen toegevoegde waarde bij staand klimmen. De brede sturen van moderne mountainbikes bieden van zichzelf al hefboom genoeg. Over brede sturen gesproken: het stuur op de testfiets, een SQlab 30X, is met 780 millimeter wel aan de brede kant voor xc-gebruik. Een smaller stuur zou de Innerbarends meer naar binnen brengen en de aerodynamica eens te meer verbeteren. Ik zou zelf het stuur versmallen tot mijn favoriete xc-breedte van 740 millimeter.

Conclusie

Innerbarends van SQLab: van toegevoegde waarde op je mountainbike of niet? Rijd je uitsluitend mountainbikeroutes met smalle slingerpaadjes, dan kan je je de moeite besparen; je hebt dan niks aan die dingen. Maar bevatten jouw routes ook veel min of meer rechte secties – denk aan de klassieke veldtoertochten – dan kan ik de Innerbarends absoluut aanbevelen. Primair omdat het fijn is om zo nu en dan de handen in een andere positie te plaatsen, met daarnaast een eventueel aerodynamisch voordeel. Als dat laatste je doel is, moet je ze wel zo ver mogelijk naar binnen plaatsen, tussen de remhendels in. Dat heeft als nadeel dat je dan niet meer bij de remmen kunt. Maar gratis snelheid levert zo’n aero-positie natuurlijk wel op. Nou ja, gratis… 40 euro is natuurlijk niet niks. Maar de kwaliteit van de Innerbarends is absoluut goed, monteren is kinderspel en het gewicht is gering.