Test | Cube Stereo One22 HPA Pro 2023: volwaardige fullsuspension voor € 1.999?

Tekst en foto’s: Arjan Kruik

Met speciale dank aan Klein Tweewielers voor het rijklaar maken van de testfiets

Cube Stereo One22 Pro 2023: kan dat, fullsuspension-fun voor 2k?

Ik moet je eerlijk bekennen dat bij mij het kwartje niet gelijk viel. Ik heb het over de naam Stereo. Dat was de naam die Cube in 2006 gaf aan z’n nieuwe, toen tamelijk spraakmakende 120 mm fully. Later werd Stereo de naam van bijna alle dubbelgeveerde bikes van deze Duitse fabrikant. Stereo… pas redelijk recent kreeg ik door dat de naam sloeg op het feit dat deze bikes aan twee kanten vering hebben, voor en achter. Zoals bij muziek in stereo het geluid van twee kanten komt. Ik geef toe, dat getuigt niet bepaald van slimheid van mijn kant. Maar wie heeft dat zo nu en dan niet, dat iets pal voor je neus staat en dat je het juist daarom niet ziet?

Stereo dus. Cube heeft er een hele reeks van, van een superdikke Stereo One77 via de One55 en One44 tot de One22 die wij de afgelopen weken aan de tand gevoeld hebben. Of meer exact: de Stereo One22 HPA Pro, met nog geen tweeduizend euro de goedkoopste fullsuspension in de Cube-collectie. En, als je wat verder kijkt, tevens één van de goedkoopste fullies überhaupt. Sommige online aanbieders hebben eveneens een dubbelgeveerd model voor 2k, maar concurrerende merken met dealerdistributie kunnen het aanbod van Cube niet evenaren. De eerste vraag die opkomt is of je een fully op dat prijspunt eigenlijk wel moet wíllen. Want doe je daarmee niet teveel concessies ten aanzien van kwaliteit, gewicht en rijeigenschappen? Om dat uit te vinden zijn we de afgelopen maanden met de Stereo One22 Pro op pad geweest.

Frame

Redelijk op leeftijd

Het frame van de Stereo One22 HPA is inmiddels redelijk op leeftijd. De huidige versie stamt uit 2019. Je ziet dat bijvoorbeeld aan de nok voor een voorderailleur op de zitbuis. En aan de extra kabelpoorten in de schuine buis. Terwijl alle Stereo-modellen inmiddels ‘gewoon’ met een 1×12-transmissie zijn uitgerust. Maar goed, alhoewel die nok en die kabelpoorten dus overbodig zijn, zitten ze niet in de weg. Verder ziet het frame er best wel gelikt uit, met redelijk strak laswerk, fraaie lak, ingetogen branding en mooi afgedekte of zelfs geheel weggewerkte lagers. Alhoewel je je bij dat laatste kunt afvragen hoe verstandig het is dat het frame zélf als moertje fungeert voor de assen waar de lagers rond draaien. Prima zolang er niks stuk gaat of corrodeert, maar als dat wel gebeurt heb je schade aan het frame. Beetje opletten dus.

Vriendelijke geometrie

Je vindt onderaan deze test een compleet overzicht van alle framematen en hun geometrie, maar ik loop hier even de maten en hoeken van onze test-Stereo One22 in maat L door. Cube staat niet bekend als een merk met extreme maten. Ik denk dat dat komt omdat ze zoveel bikes verkopen. Daardoor moeten ze heel veel bikers te vriend houden. En dat lukt het best als je geen gekke dingen doet.

Zo is de reach van de Stereo One22 met 460 mm voor een trailbike noch lang, noch kort en is de balhoofdbuishoek met 67 graden niet echt lui, maar zeker ook niet te steil. Dito voor de 75 graden van de zitbuishoek. Ook de achterbrug is met 435 mm lengte tamelijk gemiddeld, een kwalificatie die eveneens opgaat voor de wielbasis als geheel, die 1190 mm bedraagt. Is er dan niks opvallend? Als je écht gaat zoeken misschien de positie van de trapas ten opzichte van de wielaslijn: die staat met 40 mm wellicht wat lager dan gemiddeld. Maar als geheel is de Stereo One22 qua geometrie een echte allemansvriend.

Vering en onderstel

Als het gaat om het veersysteem kiest Cube als sinds jaar en dag voor de klassieke Horst-link in de liggende achtervork, waarbij de beweging van het achterwiel via een wip wordt overgebracht op een rechtop staande demper. Nou is het toepassen van zo’n beproefde configuratie natuurlijk geen garantie voor goed functionerend vering, maar bij eerdere tests kwam Cube op dit punt goed uit de verf. Aan de achterkant van de Stereo One22 is 120 mm veerweg beschikbaar. De luchtveer is een Manitou Radium Expert RL met instelbare uitgaande demping en een ingaande demping in twee standen: open en gesloten.

De 130 mm veerweg aan de voorkant wordt geleverd door een RockShox Judy Silver-voorvork met relatief eenvoudige Motion Control-demper. Die laatste werkt zonder gedefinieerde klikjes en je moet ‘m minstens tot het midden draaien om meer demping te ervaren. Ik heb het dan over de demping van de íngaande slag. Ook de demping van de uitgaande slag, de rebound, is in te stellen. Het verstelbereik is echter maar een kwart slag, dus hier heeft een klein beetje verdraaien juist veel impact.

Onderdelen

Transmissie: soepel schakelen

Ondanks dat de meeste bikers het extreem belangrijk vinden welke schakelgroep er hun bike zit, is dit juíst een van die onderdelen die maar een geringe invloed heeft op de rijeigenschappen. Want als we de laatste jaren één ding geleerd hebben, dan is dat wel dat de meeste transmissies goed schakelen, of ze nou duur of goedkoop zijn. De ‘versnellingsbak’ op de Cube Stereo One22 Pro zit niet heel verrassend in de laatste categorie: cassette, ketting en schakelaar komen uit de SX-groep, Srams instapgroep, de derailleur is afkomstig uit de iets duurdere NX-groep. Schakelsnobs worden hier niet warm of koud van, maar het schakelt gewoon prima, óók als je een steile helling op moet stoempen.

Maar natuurlijk moet je met Sram SX en NX ten opzichte van duurdere groepen wel een paar nadelen op de koop toe nemen. Als eerste het hogere gewicht. Maar goed, dat ligt voor de hand. Maar ook de relatief gering slijtvastheid van de Sram SX-cassette en -ketting zijn een dingetje. En dan is er nog de minder goede ergonomie van de schakelaar. Niet zozeer de shifter op zich, maar de manier waarop deze op het stuur zit; je kunt ‘m vanwege de vaste klembeugel namelijk niet door middel van een matchmaker integreren met de remgreep. Hierdoor is de hoeveelheid mogelijk posities beperkt tot slechts twee: links van de remhendel of rechts ervan. We hebben beide set-ups geprobeerd, maar geen van beide is optimaal.

Cassette: beperkter bereik

Het bereik van de cassette is ook een punt van aandacht. Duurdere groepen van Sram hebben dankzij hun cassettes met 10/50 of 10/52 tanden een bereik van 500 tot 520 procent. Dat percentage slaat op het verschil tussen de zwaarste en de lichtste versnelling. Hoe groter het bereik, hoe kleiner de kans dat je versnellingen tekort komt; van snelle afdalingen tot supersteile beklimmingen, met een bereik van 500 procent of meer ben je overal klaar voor. De Sram SX-cassette op de Cube Stereo One22 Pro moet het met minder doen: 450 procent. Dat komt omdat op de gebruikte body met Shimano HG-passing geen kransje met minder dan 11 tanden passen. En met de 50-tands krans als grootste kom je dan op een bereik van maar iets meer dan 450 procent.

Is dat erg? Als je tochten door de Alpen gaat maken is het altijd fijn om een zo breed mogelijk bereik te hebben. Dus ja, dan kan de 11/50-tands cassette op de Cube Stereo One22 Pro een nadeel zijn. Maar in Nederland? Niet echt, zelfs niet als je regelmatig plekken als de Utrechtse Heuvelrug, het Montferland of de het Limburgse Heuvelland bezoekt. Ook daar kom je met het aantal versnellingen op de Stereo One22 echt niks tekort. Wel is het 30-tands voorblad aan de kleine kant. In afdalingen of in snelle, vlakke passages heb je al snel de ketting helemaal rechts. Een 32er of zelfs 34er zouden voor Nederlandse omstandigheden geschikter zijn.

Remmen

Ook hier hier geen bling maar wel functionaliteit. De MT Thirty-remmen van Magura doen namelijk probleemloos wat ze moeten doen: de Cube Stereo One22 snel en veilig vertragen. Het drukpunt van deze remmen is wat minder hard dan bij de op dit prijspunt eveneens veel gebruikte Shimano MT400-remmen. De een is qua remkracht niet beter of slechter dan de ander, maar zeker voor minder ervaren bikers is de betere doseerbaarheid van de Magura-remmen een pre. Cube heeft bovendien voor en achter relatief grote 180 mm remschijven gemonteerd, zodat oververhitting zeker in Nederland nooit een issue zal zijn. Neem je deze bike mee naar de Alpen en weeg je meer dan 85 kilo, dan kan het de moeite waard zijn om aan de voorkant een grotere remschijf te monteren.

Wielen en banden

Dat duurdere bikes vaak fijner rijden dan goedkopere bikes heeft voor een belangrijk deel te maken met de roterende massa, oftewel de wielen en de banden. Duurdere wielen en banden zijn namelijk over het algemeen lichter. En lichter rijdt fijner. Op dit punt kan de Stereo One22 Pro niet verloochenen dat het een instapmodel is; de in Cube’s eigen wielmakerij geproduceerde wielen hebben namelijk wel wat extra vlees op de botten. Ook hier is de vraag: hoe erg is dat? Dat hangt met name af van het terrein waar je rijdt. Op routes die voortdurend omhoog en omlaag gaan, kosten zwaardere wielen meer energie. Niet heel veel, maar als je tientallen keren moet aanzetten om een bult te overmeesteren, gaan je benen dat op een gegeven moment wel merken. Dito voor bochtige parkoersen, waar je na iedere bocht de bike weer op snelheid moet brengen.

Echter, op routes met weinig scherpe bochten en langere beklimmingen, zijn zwaardere wielen veel minder een bezwaar. Immers, als je ze eenmaal op gang hebt gebracht, kost het op gang houden nauwelijks meer kracht dan een paar lichte wielen. Plus: hier speelt de rolweerstand ook een belangrijke rol. En op dat vlak zit het met de Cube Stereo One22 Pro wel goed. De gemonteerde banden, Noby Nics van Schwalbe in 2.4 inch, rollen ondanks hun relatief grote noppen namelijk verrassend licht. En juist dankzij die noppen is de grip echt super. Met dank ook aan het grote volume, waardoor je de band op een lagere druk kunt rijden.

Hoe rijdt de Cube Stereo One22 HPA Pro?

In het vlakke: comfortabel en verrassend snel

Laat ik het maar bekennen: ik was vóórdat ik met de Stereo One22 Pro het terrein in ging nogal sceptisch. Niet dat ik een gewichtsfetish heb, mijn huidige eigen bike en wielen zijn ook gewoon van aluminium. Maar met dik 15 kilo is deze instap-Stereo bepaald geen lichtgewicht. Toch vertaalt dat zich in het terrein niet in veel minder rijplezier of snelheid. Ik denk dat de fijne zit en het efficiënte veersysteem daarin een belangrijke rol spelen. Eerst even die fietshouding: alles zit voor mij op precies de goede plaats. Of beter: bíjna alles, want alhoewel de breedte van het stuur helemaal naar mijn smaak is, zou ik het wel een klein beetje lager willen hebben.

Maar los daarvan: de Stereo One22 nodigt uit tot doortrappen, echter zónder dat je het gevoel hebt op een strekbank te zitten. Zo hou je het lekker lang uit, ook al omdat het comfort op een ronduit verrassend hoog niveau staat. Bij deze dubbelgeveerde Duitser zijn schokdemping en efficiëntie twee kanten van dezelfde medaille. Ik heb nauwelijks de behoefte de achtervering te kalmeren. En dat is maar goed ook, want de demper biedt de mogelijkheid ook niet. Die kan open óf dicht, een tussenstand is er niet. En ‘dichtzetten’ van de vering heeft wat mij betreft alléén op asfaltsecties zin.

Klimmen: gripvast en efficiënt

Ik vergeet hierboven trouwens de banden de credits te geven die ze verdienen. Met name de kleine oneffenheden worden voor een belangrijk deel door de volumineuze rubbers geabsorbeerd. Een segment met niet al te hoge wortels? Flop flop flop en je bent er alweer overheen. Lagen daar wortels dan? In beklimmingen openbaart zich hetzelfde als eerder in het vlakke: de achtervering houdt zich koest als je aan het trappen bent, maar zorgt tegelijkertijd – en zéker ook geholpen door de dikke banden – voor heel veel tractie. Daarbij heeft de Stereo One22 Pro een voorkeur voor een zittend klimmen. Ketting naar links en malen maar. Zo kom je overal boven. Natuurlijk houdt niemand je tegen om staand op de pedalen een helling aan te vallen, maar in dat geval wordt de vering wel onrustig en merk bovendien dat je met flink wat gewicht aan het stoeien bent.

Dalen: heel veel vertrouwen

Dan het dalen. Hier tovert de Cube Stereo One22 Pro bij alle testrijders een dikke smile in het gezicht. “Wat! Is dit een bike van maar 2k?” Voor de goede orde: als ik het over ‘dalen’ heb, dan bedoel ik Néderlands dalen. Zoals op de mountainbikeroutes op de Heuvelrug, waar we het meest gereden hebben. Dus niet ‘dalen’ in het buitenland, waar daar zijn we met de One22 niet geweest. Maar goed, op de bochtige Heuvelrugafdalingen gaat-ie echt als een malle. Of misschien juist niét als een malle. Want ondanks dat de One22 razendsnel afdaalt – collega Henk pakte zelfs een paar pr’s – bewaart deze fullsuspension wel z’n kalmte. Zo heb je bijna continu het prettige gevoel, dat jíj de baas over de bike bent in plaats van andersom.

Alles hosanna dus? Dat niet. Als je in volle vaart een kuipbocht induikt geeft de achtervering iets te weinig tegendruk. En in snelle secties met wortels en remknippen kan de voorvork de achtervering niet kan helemaal bijbenen. Ondanks dat de Manitou Radium Expert een budgetdemper is, is de demping van de ingaande slag beter dan die van de RockShox Judy Silver aan de voorkant. Bij elkaar snel opvolgende oneffenheden heeft die namelijk te neiging te verharden. Ander puntje: de vorkbuizen van de Judy hebben een diameter van slechts 30 mm, waar bij trailbikes 34 of 35 mm inmiddels de norm is. Als je er een erg agressieve rijstijl op na houdt en/of als je meer dan 85 kilo weegt, dan kan de Judy daarom wat meer doorbuigen dan je zou willen.

Conclusie

Helemaal aan het begin van deze test vroegen we ons af of dat wat kan zijn, een fullsuspension van tweeduizend euro. En het antwoord is onomwonden: ja, dat kan zéker wat zijn en de Cube Stereo One22 HPA Pro is het bewijs. Natuurlijk, deze dubbelgeveerde Duitser is behoorlijk zwaar, de onderdelen zijn niet allemaal even verfijnd en het frame is enigszins op leeftijd. Maar hey, ondanks dat rijdt deze bike op Nederlandse trails serieus lekker. Nee, je moet hier geen marathons mee gaan rijden. Althans, niet als je een winnende tijd wilt neerzetten. En ruige enduro-trails dwingen de vering hoogstwaarschijnlijk al snel door de knieën. Maar verder? De Stereo One22 Pro zit lekker, stuurt lekker, is verrassend vlot en klimt ronduit goed. Hoe steiler en lastiger de klim wordt, hoe beter. En omlaag is het heerlijke trailmachine, waarbij wendbaarheid, grip en controle hand in hand gaan.

“Vraag: kan wat kan zijn, een fullsuspension van tweeduizend euro? Antwoord: ja, dat kan zéker wat zijn en de Cube Stereo One22 HPA Pro is het bewijs.”

Hadden we dit goede testresultaat vooraf verwacht? Eerlijk gezegd niet. En al helemaal niet bij een merk met dealerdistributie, zoals Cube. Best wel een reality check dus. En dat is goed, want in een industrie waar mountainbikes van tien mille of meer je bij wijze van spreken om de oren vliegen, is het goed om te zien dat je ook voor heel veel minder geld een hoop lol kan hebben.

Cube Stereo One22 HPA Pro 2023 | Prijs, specificaties en geometrie

Onderdelen, gewicht en prijs

Frame	HPA Advanced (6061 T6 aluminium)
Vork	RockShox Judy Silver TK Air, 130 mm veerweg
Achterdemper	Manitou Radium Expert RL, 120 mm veerweg
Achterderailleur	Sram NX Eagle, 12-speed
Schakelaar	Sram SX Eagle, 12-speed
Crankset	Sram X1 1000, 30t, 175 mm
Cassette	Sram SX, 11/50t
Ketting	Sram SX Eagle
Remmen	Magura MT Thirty
Remschijven (v/a)	Magura, 180/180 mm
Naven	Shimano HB-MT400
Velgen	Cube EX25
Voorband	Schwalbe Nobby Nic, Addix Performance, 29 x 2.4″
Achterband	Schwalbe Nobby Nic, Addix Performance, 29 x 2.4″
Stuur	Newmen Evolution SL, 760 mm breed
Stuurpen	Newmen Evolution, 60 mm
Zadel	Cube Natural Fit Venec Lite
Zadelpen	Cube Dropper Post, 130 mm drop
Gewicht compleet	15,5 kg (framemaat L)
Prijs	€ 1.999,-
Garantie	Zes jaar garantie op het frame, 2 jaar op onderdelen

Geometrie (met de Mino-Link in de lage positie)

Website fabrikant: cube.eu