Test | Wolf Tooth Waveform: Aluminium platformpedalen voor het leven

Tekst & foto’s: Arjan Kruik

Wolf Tooth Waveform-platformpedalen: niet klikken maar prikken

De meeste Nederlandse mountainbikers zijn klikkers, een klein deel is klever. Ik hoor tot de laatste groep. Oftewel: ik rijd liever met platformpedalen dan met klikpedalen. Ja, er zijn veel argumenten te bedenken waarom klikpedalen beter zijn dan platformpedalen. Maar dat geldt ook voor het omgekeerde. Die discussie ga ik hier dus niet aan. Houd het er maar op dat ik van klikpedalen niet gelukkig wordt.

Afgelopen voorjaar ben ik een week lang met een Specialized Turbo Levo op pad geweest in de Noord-Italiaanse Alpen. De test van die e-mountainbike heb je nog van me tegoed, maar over de pedalen die ik gebruikt heb kan alvast wat vertellen. Het gaat om de nieuwe Waveform-pedalen van de Amerikaanse onderdelenmaker Wolf Tooth. Met € 180,00 zijn die niet bepaald een koopje. Maar volgens Wolf Tooth hebben ze niets minder dan het eeuwige leven. Ieder onderdeel is namelijk vervangbaar.

En dat niet alleen, je hebt er niet eens speciaal gereedschap nodig. Iedereen die een setje inbussleutels heeft kan de Waveform-pedalen zelf onderhouden. Alleen het binnenste glijlager vraagt om min of meer speciaal gereedschap. Voor het uittrekken van het versleten glijlager heb je een UNF 7/16-draadtap nodig, voor het inpersen van de nieuwe een zogenaamde inpersdoorn. Wolf Tooth verkoopt ze voor 22 euro als complete set, maar de draadtap kan eventueel ook door een aantal gespecialiseerde ijzerwarenwinkels worden geleverd.

Dubbelconcaaf

Met een formaat van 112 millimeter bij 106 millimeter is het oppervlak van het Wolf Tooth Waveform-pedaal tamelijk gemiddeld. Alhoewel ik mijn pedalen graag nog wat groter rijd, denk aan Wah Wahs van Kona of Catalysts van Pedalling Innovations, is het oppervlak van de Waveforms niet té klein. Opvallend: zijn veel platformpedalen in de lengterichting concaaf, de Waveforms zijn dat eveneens in de dwarsrichting. Dubbel concaaf dus. Zeg maar hol als een schoteltje. Dat zou volgens Wolf Tooth de grip verbeteren. Zou kunnen, maar misschien ook niet. Laat ik het zo zeggen: ik heb bij een vlak pedaal nooit gedacht van “Goh, ik wou dat mijn pedaal concaaf was…”

Wat dat betreft speelt het aantal pinnen en zeker ook de dikte en lengte van die pinnen een minstens zo belangrijke rol. Waarbij méér pinnen niet altijd beter is. Wolf Tooth gaat er prat op dat hun Waveforms elf pinnen per kant hebben. En ja, dat levert een flink hoeveelheid grip op. Echter, het setje Kona Wah Wah-pedalen dat ik parallel aan de Waveforms gebruik heeft maar acht pinnen per kant. En die pedalen bieden zéker niet minder grip. Integendeel. Lang verhaal kort: het oppervlak en de vorm van het platform en de hoeveelheid pinnen daarin spelen allemaal een rol bij het genereren van grip. En alhoewel de Waveforms van Wolf Tooth daarbij helemaal geen slechte wedstrijd spelen, is de grip niet mindblowing.

Let ook op je schoenen

Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen enkel moment grip tekort gekomen. Maar sommige andere pedalen bijten zich nóg gretiger vast in de zolen van je schoenen. Uiteraard is het een en ander óók afhankelijk van de hardheid en kleverigheid van de schoenzool. Met een paar Specialized 2FO DH Flats met zachte SlipNot ST-zolen is de grip veel beter dan met een paar Bontrager Flatlines met veel hardere Vibram-zolen. Het een is overigens niet beter dan het ander, maar eerder een kwestie van smaak. Met de Specialized 2FO’s moet je je voeten gelijk goed op het pedaal plaatsen, want herpositioneren is vanwege de zachte zolen vrij lastig. Bij de hardere zolen van de Bontrager Flatlines is dat veel makkelijker.

Hoogwaardige materialen, goede afwerking

Los van hoe ze bevallen zijn de Wolf Tooth Waveforms mooi spul. Fraai gefreesde aluminium body, roestvaststalen as, drie industrielagers, goed afgedicht glijlager, roestvaststalen pinnetjes. Die laatste hebben de Alpentrip trouwens niet allemaal overleefd. Een harde confrontatie met een rots die niet aan de kant ging heeft een flink aantal pinnetjes de das omgedaan. Gelukkig krijg je een zakje met zes reservepinnetjes meegeleverd. En zelfs als ze volledig afgebroken zijn, is het vervangen zo gebeurd. Wel ben ik daardoor bijna helemaal door de voorraad reservepinnetjes heen. Op zich geen probleem, een nieuw zakje kost maar  4,95 euro.

Conclusie

Zijn de Wolf Tooth Waveforms de fijnste platformpedalen waarmee ik tot nu toe heb gereden? Nee, daarvoor zijn ze naar mijn smaak nét iets aan de kleine kant. Maar goed, dat is een persoonlijke voorkeur. De grip is namelijk ronduit goed. Datzelfde geld ook voor de kwaliteit van de pedalen, zowel als het gaat om de afwerking als om de gebruikte materialen. En dan is er nog het gemak waarmee je kapotte of versleten onderdelen kunt vervangen. Voor bijna alles heb je niet meer nodig dan een setje inbussleutels, alleen het vervangen van het glijlager vraagt om speciaal gereedschap. Op het moment dat ik deze test schrijf, hebben ze daar álle onderdelen voor de Waveform op voorraad.

“Wolf Tooth noemt dat “right to repair”. Een goede ontwikkeling. Want als Wolf Tooth alle onderdelen kan blijven leveren, dan hebben de Waveforms in principe het eeuwige leven.”

Wolf Tooth noemt dat “right to repair“. Een goede ontwikkeling. Want als Wolf Tooth alle onderdelen kan blijven leveren, dan hebben de Waveforms in principe het eeuwige leven. Of toch niet? Het klassieke vraagstuk rond het ‘Schip van Theseus’ dringt zich op. Want net als bij het oorlogsschip van deze antieke Griekse held, kan je je ook bij de Waveform-pedalen  afvragen, of het nog wel dezelfde pedalen zijn als je na verloop van tijd álle onderdelen hebt vervangen. Of zijn het dan niéuwe pedalen geworden…?