De laatste Bergrace: Alles-in-één op de Wageningse Berg

Oude tijden herleefden: Vaarwel Bergrace, lang leve de Bergrace!

Het zit er op. Het is over en uit. De laatste Bergrace óóit werd afgelopen zondag gereden. Organisator Hans Burgersdijk en zijn legertje vrijwilligers zetten afgelopen weekend na 36 jaar definitief een punt achter hun wedstrijdseries voor hardlopers en mountainbikers. Dat deden ze met één groot eindfeest voor beide sporten. Aan de zuidzijde van de Ritzema Bosweg in Wageningen, rondom het Fletcher Hotel werden de hardloopwedstrijden gehouden. Aan de noordzijde van de Ritzema Bosweg de mountainbikewedstrijden.

Verdeeld in twee races stonden 158 bikers aan de start om nog één keer oude tijden te laten herleven op de Wageningse Berg. Daar was op het landgoed Oranje Nassau’s Oord een typisch Bergrace-rondje uitgezet van 7,5 kilometer lang, dat enige gelijkenissen vertoonde met de eerdere editie. Veelal brede paden en véél vals plat. Dat de bekende Bergrace-feesttent ontbrak mocht de pret niet drukken. Evenmin de afwezige geur van vette hamburger en ingeteerde koffie. De groen, geel, blauwe start/finish boog stond trots rechtop, muziek knalde uit de speakers en menig biker wisselde het warmrijden en het verkennen van het parcours af met gezellige praat. Het was dan ook haast een reünie tijdens deze aller-, allerlaatste Bergrace.

Herinneringen werden opgehaald. Van de fantastische setting in het stadspark Klarenbeek in Arnhem met de befaamde trappen op én af, tot de de haast eindeloze grind- en grasklimmen in Mariëndaal. Vooral de herinneringen aan de altijd gemoedelijke sfeer én nooit het gebrek aan toeschouwers dreven vaak boven. De Bergraces waren haast een festival waar het hele gezin mee naar toe ging. Iets waarmee ze zich altijd hebben kunnen onderscheiden. De laagdrempeligheid was het andere sleutelwoord. Voor het deelnemen had je géén wedstrijdlicentie nodig. Je kon zodoende eens van het wedstrijdrijden proeven (het bloed, vooral…) zónder meteen all-in te moeten. De wedstrijden waren daarnaast óók populair bij wedstrijdbikers mét licentie en zodoende ontstond een mooie mengeling van rijders. In hoogtijdagen waren ook de 150-minuten wedstrijden druk bezet: marathonrijders zagen het als een uitgelezen kans om binnen de landsgrenzen op wedstrijdtempo te rijden op vaak conditioneel erg zware parcoursen.

Bergrace Wageningen - Hans Burgersdijk

Hans (in het groen) voor het laatst vóór het startveld van zijn Bergracers.

Bedankt Hans!

Gisteren stonden uiteindelijk 158 bikers aan de start en kozen ervoor om ruim 75 of 105 minuten af te zien tijdens een net-niet-geheel droge middag. Om kwart over één viel het startschot voor de wedstrijd over 75 minuten. Tegen drie uur (iets later dan gepland) stond het startveld voor de 105 minuten wedstrijd opgesteld. Die gingen echter niet op pad voordat 73-jarige Hans Burgersdijk een applaus kreeg en het laatste startschot zelf loste.

Vaarwel Bergrace, lang leve de Bergrace!

Kort na de doorkomst van de laatste finisher van de 105-minuten wedstrijd rond 17 uur ging dan toch voor de laatste keer de Bergrace-boog naar beneden. Of… toch niet? Want als deze ‘laatste’ editie ons iets liet zien, is het wel dat het concept nog altijd leeft en dat er dus ruimte is voor een wedstrijdformaat als deze. Wedstrijden waar je aan deel kunt nemen zónder een licentie nodig te hebben. Lekker laagdrempelig en in hoogtijdagen een uitje voor het hele gezien in een haast festival-achtige setting. Wie-o-wie durft de uitdaging aan en heeft net zo’n lange adem als Hans Burgersdijk om een nieuwe Bergrace op poten te zetten?

Alle uitslagen vind je via deze link.

Bergrace Wageningen - Start 75 minuten

De start van de 75 minuten wedstrijd.

Bergrace Wageningen - Liwald Doornbos voert achtervolgers aan

Onder aanvoering van Liwald Doornbos probeerde de tweede groep in de 75 minuten tevergeefs terug te komen bij de kop van de wedstrijd.

Bergrace Wageningen - Arnoud

Old skool racen: brede paden met modder waarbij benen en hoofd het werk moeten doen

Bas de Bruin, Thijs Zuurbier

When the going gets tough, the tough get going… Op dit klimmetje waar vroeger de verzorgingspost was, komen uiteindelijk de besten bovendrijven. Winnaar Bas de Bruin op kop, terwijl Thijs Zuurbier (uiteindelijk 2e) de rest van de groep nog even inschat.

Bergrace Wageningen - Dikke en dunne banden

Het gaat om de lol en niet de regels: dikke banden of dunne banden en alles wat ertussenin zit, het kan allemaal bij de Bergrace.

Bergrace Wageningen - Gelletje

Ik zei nog: knijp even flink in dat gelletje, is lachen voor de foto!

Frank Molenaar, Johim Ariesen, Maarten Tjallingii, Eddy van Ijzendoorn.

De kop van de 105 min wedstrijd, waarvan menig ronde Frank Molenaar op kop beulde. Achter hem niet de minsten, namelijk Johim Ariesen, Maarten Tjallingii en Fast Eddy van Ijzendoorn.

Johim Ariesen

In de laatste ronden begon Johim Ariesen flink aan de boom te schudden en won zodoende de race.

Singlespeed Lars Vogelenzang, Jelle Tienstra

Ja, leuk, 105 minuten op de singlespeed. Maar hoe is het vandaag Lars en Jelle? Pijn?

Bergrace Wageningen - Lars Vogelenzang

Ook dit was een klimmetje van niks, maar na menig ronde, werd het toch wel flink harken

Bergrace Wageningen - Klara van der Vaart

Ook vrouwen stonden er aan de start, weliswaar niet in een eigen race of klassement, maar boeiend. Hier onze oud teamrijdster Klara van der Vaart.

Bergrace Wageningen - Thijs Al

Ook Thijs Al had zich nog een keer ingeschreven. Hij reed met een uniek stuurbordje. Hans had een bordje van het EK gevonden dat hij in 2000 in Rhenen organiseerde. Dat was nummer 238 en hij had er een 2 en 8 afgehaald voor deze race, omdat Thijs derde was geworden bij dat EK.

Tekst: Jeroen van den Brand
Foto’s: Coen de Jongh

Geplaatst in Specials en getagd met , , , , .
Subscribe
Notify of
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments