Vorig jaar volgde ik een clinic om beter te leren mountainbiken. Dit jaar probeer ik dat in praktijk te brengen en omdat ik sinds een paar weken ook in de nieuwe Velozine kleding rijdt, leek het me leuk om eens wat over die progressie te schrijven. Gevoelsmatig is de vorm de laatste weken ver te zoeken, maar gek genoeg heb ik afgelopen woensdag toch nog gewonnen bij de clubwedstrijd. Begint die vorm te komen of hadden de andere dames geen top dag? Ik heb in ieder geval weer zin gekregen om wat meer wedstrijden te gaan fietsen en de eerste volgende in de planning was Landgraaf.
In de verte zie ik de skihal en ik weet dat ik het zwaar ga krijgen op de klim die erlangs gaat. Tijd om het rondje te verkennen heb ik niet want ik kom weer teveel bekenden tegen waar ik te lang mee sta te praten. Een paar van deze bekenden zijn ook nog eens mijn concurrenten. Misschien krijg ik het al voor elkaar om ze voor de wedstrijd mentaal gek te maken. In het startvak knijp ik in de achterband van de dame naast me en zeg “zooo…weet je dat wel zeker?”. De reactie is ‘Hou je mond, Hanne’. Het is mijn zus en ze weet dat ik dit doe om haar gek te maken, ook al weet ik dat het niet echt werkt bij haar, het blijft leuk. Het startschot wordt gegeven en ik fiets er vandoor. Waar is iedereen…? Ik heb alweer een kopstart! (Ben ik ineens harder gaan fietsen of ligt het aan de nieuwe kleding van Velozine?) Helaas duurt dit altijd maar 10 seconden voordat iedereen me voorbij komt op de startklim langs de skihal.
Ik kom terecht in een groepje van vier achter de twee koplopers en we fietsen samen verder omhoog. Boven aangekomen gaan we (wat verrassend) naar beneden. Na een paar scherpe bochten en gestuiter fietsen door de het ‘bos’ waar de schaduw voor wat verkoeling zorgt. Sommige klimmetjes zijn kort maar best stijl. Klimmen is zeker niet mijn sterkste kant en hier zal ik wat extra mijn best moeten doen wil ik hier het verschil gaan maken. Het groepje valt uit elkaar en ik kom samen met een andere dame achter te liggen. Ik zag een kans om haar voorbij te gaan in een klim en probeerde weer terug te komen bij de twee dames voor mij. Dit lukte en we bleven een tijdje bij elkaar. De dame achter ons kwam niet meer dichterbij en dat was een goed vooruitzicht. De dame voor mij had moeite met de mooie afdaling met kombochten en ik probeer haar zo aardig als ik kan zijn wat tips te geven. In plaats van te luisteren word ze afgeleid door mij en staat ze stil. Ik kan haar voorbij en maak jacht op mijn zus. Wetend dat ik wat beter kan dalen kom ik weer snel in haar wiel. In een wat technische afdaling moet zij afstappen en laat ze mij erlangs. Ik heb een kleine voorsprong en deze behoud ik tot het einde van de wedstrijd. In de klim langs de skihal vraag ik nog aan een toeschouwer of de dame achter mij ver achter mij ligt. Hij zegt mij dat ik het wel red. De concentratie word wat minder naarmate de wedstrijd vordert maar ik behoud mijn voorsprong. Na de mooie afdaling met kombochten weet ik zeker dat ik als 3e over de finish kom, waar ik dan ook heel erg tevreden mee ben. De zoenen van de mooie rondemiss en een knuffel van de mascotte van Snowworld maken mijn dag alleen maar beter.
De vorm is weer terug!
Tekst: Hanne van den Bielerd
Foto: Drikus van `t Ende
In de laatste opgang lag je echt een straatlengte voor! Dat kon bijna niet meer misgaan. En volgens mij ben je telkens rijdend naar boven gegaan, en dat was bij veel funners wel anders (Y)
Nice! Ik deed vorig jaar precies hetzelfde met de nieuwe kleding! Leuk hè, nieuwe spulletjes…
Jij gaat vast met veel stijl een klim op. Maar helaas is die klim gewoon steil… ;-)
gefeliciteerd met je nette prestatie!