Graubünden is een kanton in het zuidoosten van Zwitserland en bestaat uit bergen, bergen en nog eens bergen. Dat moet haast wel een mooie plek zijn om per fiets te ontdekken. En dat is het! Grillige rotsen en idyllische Alpenweitjes wisselen elkaar af. Omdat Graubünden ook veel skigebieden herbergt is het bovendien mogelijk om de fiets mee te nemen in de lift om optimaal te genieten van de natuur bovenop de berg.
Maar wat is dan een mooie uitvalsbasis? Waar liggen de echt bijzondere paden? Het volledige antwoord moeten we je schuldig blijven, maar lees hieronder een aantal verslagen van toproutes vanuit Flims en Scuol.
Bike super trail / downhill Runca Trail
FLIMS / 17 km / 1068 hm
In een Graubünden bijlage van de duitse Bike stond de favoriete trail van Flims “local” Nino Schurter, winnaar van Olympisch zilver in Londen. Dat leek ons een must, dus de route werd op de GPS geladen. Vanuit Flims kan je met de bus omhoog naar Alp Nagens, om 1000 hoogtemeters te besparen, maar voor de die-hards is het uiteraard ook mogelijk om omhoog te rijden. Een redelijk steile klim over asfalt omhoog, startend in Laax Murschetg. Boven begint de trail meteen met een technische passage over gras en smalle paadjes omlaag. Soms is het zoeken naar de juiste route, omdat er van pad eigenlijk geen sprake is.
Na deze redelijk steile en technische afdaling, waar een dropper zadelpen al geen overbodige luxe is, begint een stenig gedeelte over de bergkam omlaag. Met afgronden aan weerszijde is dit voor veel fietsers een plek om regelmatig af te stappen of te lopen. Een stuurfoutje kan je hier immers duur komen te staan. Met flinke vering onder je kont en een dosis ervaring en lef is het allemaal net te fietsen. Maar niet getreurd, want na dit lastige pad wordt het steeds beter te rijden en als je maar genoeg achter je zadel hangt kom je hier met een hardtail ook wel beneden. Er is voldoende plek om te remmen, zodat je je fiets soepeltjes over de obstakels kan laten rollen. Grote wielen zijn behoorlijk in het voordeel.
Na wat wortelpassages rijd je het bos uit en kom je vrijwel meteen op de Runca Trail terecht. Dit is de makkelijkste downhill in Flims, maar voor de meer ervaren rijders en hen die extra bescherming dragen zijn er lastigere lijnen te kiezen (eigenlijk is het andersom: chicken runs genoeg). North shores, kombochten en wortelpassages wisselen elkaar in rap tempo af. Zo af en toe een springbultje, maar pas op: vaak gevolgd door een tweede. De trail eindigt in Flims. De volledige Runca Trail kan je ook rijden door vanuit Flims de stoeltjeslift omhoog te nemen naar Naraus.
Alp Mora
FLIMS / 31 km / 1642 hm
Veel vaste mountainbike routes in Flims gaan bergop en weer omlaag over hetzelfde pad. Veel schotterpaden omlaag dus. Zo ook route 251 naar Alp Mora. Maar er is een interessanter alternatief naar beneden. Vanuit Flims Fidaz loopt de route via een breed pad richting Trin Moulin, eindigend met een steile afdaling met deels gladde stenen. Vanuit Trin loopt de route (inderdaad) via een asfalt-/schotterweg omhoog. De eerste kilometers zijn redelijk goed te doen, maar ongeveer halverwege de klim wordt het pad gevoelig steiler. Vlak voor het einde van de route gaat een koeienpaadje rechtsaf langs de berg richting de “Glacier Mills”, natuurlijke uithollingen in de berg die zijn ontstaan door smeltwater. Erg indrukwekkend is het niet, maar het is wel een leuk plekje voor een picknick.
Het vervolg van de route ligt iets terug langs het schotterpad en gaat de Bargis vallei in. Eerst moeten er nog 150 hoogtemeters geklommen worden. Dit is een pittige klim, dus reken op tenminste een gedeelte lopen. Met de fiets ondersteboven op de rug omhoog lopen is verreweg het makkelijkst. Bovenop begint het echt leuk te worden. Met technische haarspeldbochten vervolgt de route omlaag over een pad vol met -wederom- stenen. Het pad loopt vervolgens geleidelijk weer omhoog langs een diepe afgrond: focus dus. Een enkele passage is zo smal dat het toch even lopen wordt, met een handje aan de staalkabel. De route eindigt met een breed pad omlaag, maar het pad is toch zeker interessant te noemen. Het ligt vol met stenen en dropjes en de snelheid ligt er beduidend hoger dan eerder. Nergens is het mogelijk om de remmen even af te laten koelen en organische remblokken zijn geen overbodige luxe om verglazing tegen te gaan. Na het stuiterpad omlaag is het rustig uitrijden richting Fidaz.
Vorab Gletscher / Never End downhill
FLIMS / 33 km / 1733 hm
Ten noordoosten van Flims bevindt zich de Vorab Gletscher. Dit is het hoogste punt waarnaar gefietst kan worden (2570 m). Omdat het nogal een flinke klim is kunnen, net als bij de Bike supertrail, de eerste 1000 hoogtemeters overbrugd worden met de bus naar Alp Nagens. Een kleine 500 hoogtemeters volgen nog over een breed pad. Maar dat betekent niet dat het makkelijk is, want het blijft onverminderd steil en het pad is bepaald niet geplaveid.
In de buurt van de gletscher is duidelijk te zien dat het ijs zich enorm heeft teruggetrokken. Het is indrukwekkend om te zien hoe de rotsen zijn gevormd door het ijs, maar minstens zo indrukwekkend hoe weinig ijs er over is.
De vaste route gaat weer via dezelfde weg omlaag. Hou je van snelle brede paden, dan is dat een goede keuze. Zoek je wat meer uitdaging volg dan onze track. Het eerste stuk daal je over de weg die je omhoog bent gekomen, maar al snel gaat het rechtsaf omlaag. Het pad wordt steeds grover en smaller en eindigt in een smal paadje door een mooie alpenweide. Weer wordt je concentratievermogen aangesproken, maar er zijn geen afgronden dus het is ook een boel lol. Het smalle pad eindigt bij het dalstation van de Fuorcla gondel. Nietsvermoedend rijd je om het gebouw heen. Ai, dat gaat steil omhoog. Tweehonderd hoogtemeters gaat het weer bergopwaarts naar het bergstation van de Crest la Siala gondel. Het is hier echt steil en zeker het laatste stuk is het flink aanpoten.
Naar het volgende bergstation (Crap Sogn Gion) is het pad breed en goed lopend omlaag. Vanaf dit punt is het één lange eindeloze downhill omlaag. Het pad heet niet voor niets de Never End Trail. In tegenstelling tot de Runca Trail zijn er weinig North Shores te vinden, maar veel rotsblokken, bochten en dropjes maken het pad minstens zo interessant. Een zadel heb je hier in ieder geval niet nodig (toch maar een dropper kopen?). Het pad duikt na verloop van tijd het bos in en kruist af en toe een bredere weg. Tegen het einde is het nog even opletten geblazen als het bos dichter wordt: het wordt smal met gladde wortels. Maar niet voor lang, want via een stenig pad langs een weiland eindigt de trail in een beekdoorkruising. Wat rest is een brede weg omlaag naar Laax Murschetg.
Samnaun – Val Sinestra
SCUOL / 28 km / +304 hm & -1159 hm
Vanuit Scuol is veel moois te fietsen volgens de lokale fietsenmaker. Echte rondjes zijn al gauw erg lang, dus op zoek naar alternatieven. Eén keer per twee uur rijdt er van Scuol een bus naar Samnaun, ten noorden van Scuol. Je moet wel even in de buidel tasten, want de fiets kan mee voor het tarief van een persoon. Reken op 30/40 Frank per persoon inclusief fiets. En je kan natuurlijk ook gewoon fietsen, maar dan krijg je wel 1000 hoogtemeters extra voor de kiezen.
In Samnaun heb je wederom de keuze om te fietsen, maar je kan ook de lift pakken en zo weer 800 hoogtemeters de benen sparen. Boven aangekomen begint de weg terug naar Scuol (of Val Sinestra in ons geval). De route begint met een breed schotterpad, maar al snel gaat het linksaf een smalle single trail op. Dit blijkt ook het parcours te zijn van de Ironbike, maar dan de andere kant op. Het pad is technisch en loopt deels steil omhoog. Dat duurt niet lang, want al snel volgt het pad de hoogtelijnen en gaat zelfs iets omlaag. Het blijft echter smal en je moet goed opletten, want een foutje kan je duur komen te staan. De trail eindigt haaks op een schotterpad dat je steil rechtsaf opdraait.
Het is even aanpoten omhoog. Maar het duurt niet lang of de track gaat naar links richting Zwitserland. De singletrack die volgt gaat licht naar beneden en het is erg lastig om op de fiets te blijven. Als het pad afvlakt liggen er steeds meer grote brokken steen op het pad. Een echt grote-wielen-paadje! Het fietsend klimmen daarna duurt niet lang: fiets op je rug en 200 hoogtemeters klauteren volgen om weer terug te komen in Oostenrijk. De beloning is echter groot, want opnieuw volgt een singletrack omlaag. Deze keer goed te rijden voor de wat meer ervaren fietsers. Maar ja, dat moet je ook wel zijn voordat je aan deze tocht begint. Het pad eindigt steil omlaag, vlak boven de Heidelberger Hütte. Hier gaat het linksaf en gestaag weer omhoog. Het eerste stuk is te fietsen, maar ook naar de volgende pas moeten er hoogtemeters overbrugd worden met de fiets op je rug. Boven aangekomen rest alleen nog een lange afdaling naar Val Sinestra. En wat voor een afdaling! Een snelle aaneenschakeling van dropjes en onophoudelijke grillige rotsen vallen je ten deel. Hadden we al gezegd dat een dropper-zadelpen best handig is? Continue achter het zadel hangend is ook deze afdaling te fietsen. Het vergt wel wat concentratie: waar kan je remmen en waar kan je dat juist beter niet doen?
Uiteindelijk vlakt het pad wat af en kan iedereen fietsend verder omlaag. Via een smalle plank eindigt de smalle trail. Hierna is het een groot stuk breed bergafwaarts. Lekker om even snelheid te maken. Maar het toetje komt nog. De track gaat scherp rechtsaf via een weidepaadje omlaag. Even zoeken naar het juiste pad volgt opnieuw een singletrack, maar nu een bospad met wortels. Het pad volgt de hoogtelijnen en af en toe moet de fiets een obstakel over gedragen worden. Dat drukt de pret echter niet. Het pad gaat het laatste stuk omlaag en linksaf richting het water. Aan de overkant ligt Val Sinestra. Helaas komt hiermee een einde aan een ontzettend mooie en gave rit.
Tekst: Ilse Vermeij
Foto’s: Eric Wictor, Ilse Vermeij en Hanneke Boon
Psst… GPS tracks kopuh?!
Dit verhaal geeft goed weer wat er in die omgeving allemaal mogelijk is voor mensen die van klimmen én dalen houden. Voor de dalers is met name Flims interessant.
Als medereiziger moet ik nog het volgende toevoegen:
Het was Ilse die elke avond gewapend met kaart, laptop en dikke pot bier de prachtigste GPS routes in elkaar knutselde,
die wij passievelingen de volgende dag enkel en grijzend af hoefden te rijden.
Hulde! :-)
Addendum 2: Graubünden is sowieso al niet echt dichtbevolkt. Flims is relatief ‘verzorgd’ (niet zo gek gegeven de locatie) terwijl Scuol beduidend meer ‘backcountry’ is….
Heb wel eens een weekje een dal verder gezeten bij Ischgl, voor de Iron Bike. Supermooie bergen! Jezelf elke dag met bus of lift omhoog laten takelen is m.i. wel een bijna-noodzaak om écht te genieten van al het moois, omdat je anders dom hoogtemeters aan het stampen bent op schotter in het bos, dus zonder uitzicht. En nog een dal verder heb je natuurlijk al Livigno, waar Coen al eens over schreef. Geeft toch wel goetsing om nog eens terug te gaan…. Ik denk dat er een fantastische technische-paadjes-meerdaagse-huttentocht is uit te zetten van, zeg, Ischgl naar, zeg, St… Lees meer »
Ohja, ik heb een zwembroek met ruitjes in funky kleurtjes (roze!), mag ik dan ook een keer mee? ;)
Ik heb dit jaar 3x de Vasa sport reis Ischgl naar Como gefietst deze komt langs Scuol, Livigno en Poschiavo en eindigd aan het Comomeer. Erg mooi tripje. Ik ben benieuwd of we dezelfde trails in Scoul hebben gereden. Zal de GPS routes eens doorbladeren. Iron bike vond ik trouwens best saai. Tenminste de paden. Zeker als je weet dat je daar zoveel mooie paadjes links laat liggen.
Tja, de Iron Bike… In het jaar dat ik er was, sneden ze het overgrote deel van de singletrack er uit vanwege bijzonder natte omstandigheden. Was wel terecht, want het was echt hele vieze zware klei bovenop de Idjoch, maar dan rij je echt echt echt alleen nog maar schotter/asfalt.