Test | Lapierre Prorace CF 6.9 2022: Comfortabele crosscountry-knalbak

Tekst en foto’s: Arjan Kruik

Met speciale dank aan Klein Tweewielers voor het rijklaar maken van de testfiets.

Lapierre Prorace CF 2022: meer comfort met nieuwe frameconstructie?

“Hey, dat lijkt wel een GT Zaskar!”, roept testrijder Peter-Alexander als ik hem de nieuwe Lapierre Prorace CF 6.9 overhandig. Ja, Peter-Alexander kent zijn klassiekers. Maar toch zit hij ernaast. Ja, bij zowel die beroemde GT als bij Lapierre’s nieuwste carbon hardtail passeert de staande achtervork de zitbuis, om vervolgens onderaan de bovenbuis te eindigen. Maar beoogt GT met deze constructie de fiets stíjver te maken, Lapierre wil er juist meer flexibiliteit mee creëren. Hoe dát kan zie je als je beter kijkt. Bij die oude GT is de staande achtervork vást verbonden met zowel de zitbuis als met de bovenbuis, terwijl bij de nieuwe Prorace CF de staande achtervork geheel lós staat van de zitbuis en uitsluitend is verbonden met de bovenbuis.

Ja, ik duik met dit testverslag gelijk de diepte in. Maar daar moet je maar even doorheen bijten, want die opvallende constructie van de Lapierre Prorace CF is in grote mate bepalend voor hoe deze nieuwe Franse carbon VTT semi-rigide rijdt en voelt. Gelijk even een spoiler alert: in tegenstelling tot de SAT-constructie op de Lapierre Prorace van de vorige generatie, werkt de nieuwe comfortconstructie namelijk ronduit goed. ‘3D Tubular’ noemt de Franse constructeur dit concept. Nieuw is het niet, het zit als sinds 2015 op sommige racefietsen van Lapierre. Wat de vraag oproept, waarom deze 3D Tubular-constructie niet eerder op de hardtails van Lapierre is toegepast…

Frame

Met een prijs van € 2.899,- en een gewicht van 11,59 kg (maat M) is de 6.9 het op één na goedkoopste model van Lapierre’s Prorace CF-serie. Dat zijn een hoop euro’s en kilo’s. Die euro’s snap ik, want een hardtail met een carbon frame van minder dan een kilo – in dit geval 970 gram – mag best wat kosten. Maar die kilo’s, da’s een ander verhaal. Ik om daar later nog even op terug, eerst even het frame van de Prorace CF. Dat is namelijk wel méér dan alleen maar een bijzondere geconstrueerde staande achtervork. De belijning is aangenaam strak, het volume van de buizen is relatief klein en de zitbuis is kort. Dat alles geeft de Prorace CF een snel en dynamisch voorkomen.

De kabels gaan niet meer via de zijkant van de onderbuis het frame in, maar via een drietal kleine openingen aan de zijkant van de balhoofdbuis. Dat is niet alleen mooier, maar constructietechnisch ook beter. Immers, het frame wordt op die plek minder zwaar belast, waardoor zware verstevigingen achterwege kunnen blijven. Aan de binnenkant van de voordriehoek zitten een hele hoop nokjes, zodat het onderbrengen van twee grote bidons in het frame geen probleem is. Wel enigszins problematisch is het ontbreken van een doordraaibeveiliging in de balhoofdbuis. Hierdoor resulteerde de eerste val al in lakschade aan de bovenbuis.

Geometrie: actueel en effectief

De Lapierre heeft de geometrie van de Prorace CF gemoderniseerd. Niet dat de cijfers schokkend zijn, in vergelijking tot bijvoorbeeld Cannondale of BMC predikt Lapierre geen revolutie maar evolutie. Zo is de veerweg aan de voorkant van alle Prorace CF-uitvoeringen ‘gewoon’ 100 mm en de balhoofdbuis is met 90 mm (in maat M) nog iets korter dan-ie al was. De zitbuis krimpt 20 mm naar 430 mm, de balhoofdbuishoek vlakt anderhalve graad af tot 68 graden en de zitbuishoek is met 74 graden een graad steiler.

De reach groeit wel flink, van 415 mm naar 435 mm (in maat M). Daarmee is de reach op de huidige M net zo lang als de reach op de oude L! De achterbrug is met 420 mm 8 mm korter en de wielbasis nam toe van 1.098 mm tot 1.114 mm. Hiermee is deze Franse hardtail weer helemaal bij de tijd, maar zonder Nederlandse bossencrossers af te schrikken. Meer weten? Helemaal onderin deze test vind je een overzicht van alle relevante maten.

Onderdelen en afmontage

Voorkvork: licht en effectief

Niet alle vorken waar de letters SID SL op staan zijn gelijk. Maar heel erg groot zijn de verschillend tussen de verschillende uitvoeringen van RockShox’ lichte xc-vork nu ook weer niet. Lapierre steekt een SID SL Select in de balhoofdbuis van de Prorace CF. Dat betekent dat je wél de DebonAir-luchtveer hebt die ook op het topmodel zit, de SID SL Ultimate. Maar dat je het moet stellen zonder de lichtgewicht Charger Race Day-demper. Geen probleem, want de Charger RL-demper SID SL Select doet het op de paden die we hier in Nederland gereden hebben gewoon goed. De vork pakt kleine oneffenheden goed op, reageert prima op wortels en kuilen en geeft aan het eind van de slag voldoende tegendruk. Kortom: fijne vork. Wil je ondanks dat tóch the latest en the greatest? Je kunt de SID SL Select zonder al teveel moeite upgraden met een Charger Race Day-demper.

Transmissie: instapgroep

Lapierre heeft de Prorace CF 6.9 voorzien van een Sram NX-transmissie. Werkt prima, deze instapgroep, maar is wel aan de zware kant. Plus het feit dat de gemonteerde 11-50t cassette voor Shimano HG-bodies een kleiner bereik heeft dan Srams duurdere 12-speed 10-52t cassettes voor XD-body. Even wat percentages om de verschillen helder te krijgen: het bereik van de Sram NX 11-50t cassette is 470 procent, dat van de duurdere Sram Eagle 10-52t cassettes 520 procent.

Geen gering verschil, maar je kunt je natuurlijk afvragen hoeveel bereik je in Nederland nodig hebt. De kans dat op Nederlandse routes aan de 11-50t NX-cassette tekort komt is nogal klein. Plus: alhoewel de Shimano HG-cassettebody als nádeel heeft dat je er géén 10-52t Sram Eagle-cassettes op kunt monteren, is er aan de andere kant het vóórdeel van de brede beschikbaarheid van betaalbare 12-speed cassettes. Niet alleen van Sram zelf, maar ook van bijvoorbeeld Sunrace.

Remmen: geen topstoppers

Bij de remmen heb ik hetzelfde gevoel dat ik ook bij de aandrijflijn heb; een zo licht en fraai frame als dat van de Prorace CF 6.9 verdient gewoon beter. Natuurlijk, ik snap dat je tegenwoordig voor voor € 2.899,- niet het beste van het beste in huis haalt, qua remmerij. Maar om dan maar Level T’s van Sram te monteren? Deze instapremmetjes vertragen op hun best okay. Aan de andere kant: op de meeste Nederlandse routes is ‘okay’ ruim voldoende.

Wielen en banden: niet licht, wel comfortabel

Lapierre gebruikt voor de Prorace CF 6.9 wielen die zijn gevlochten rond 32-gaats naven uit eigen huis, met Rodi Tryp-velgen met gebuste spaakgaten. Degelijke wielen, maar bepaald geen lichtgewichten. Bovendien is de binnenbreedte van de velgen met 25 mm relatief gering, waardoor de volumineuze Maxxis Rekon Race-banden in 2.35 inch nogal bol rond de velg staan. Op zich rijdt dat in bochtige secties lekker ‘rond’, totdat je de druk laat zakken om meer comfort uit de banden te kunnen halen. Dan merk je dat de dikke Rekons op de Rodi-velg makkelijker ‘wegknikken’ dan op een bredere velg. Over de banden zelf overigens niks dan lof, ze rollen heerlijk licht, dempen goed en beschikken op Nederlandse mountainbikeparkoersen over meer dan voldoende grip.

Hoe rijdt de Lapierre Prorace CF 6.9?

Drieluik Dorst

Als ik een nieuwe testfiets onder m’n kont heb is Drieluik Dorst meestal het startpunt. Die drie lussen tussen Dorst en Oosterhout rijd ik namelijk het vaakst en ken ik daarom ook het best. Ideaal voor een eerste rit op een nieuwe bike. Het gevoel is gelijk goed. De zitpositie is lekker sportief, maar niet te gestrekt. Zo kun je je trapkracht goed kwijt, zonder dat je polsen, schouders en nek overmatig belast. Dat heeft deze Fransoos trouwens ook wel nodig, trapkracht, want hij is het meest in z’n element als je ‘m flink de sporen geeft. Dan rijgt-ie opeenvolgende kuipenbochten aaneen als een Olympische skiër slalompaaltjes: agressief, maar met precisie, controle en zonder verlies van snelheid.

Ook met het comfort is niks mis. Ik ben eerlijk gezegd vaak nogal sceptisch over speciale frameconstructies die het comfort beogen te verbeteren. Immers, een paar volumineuze en soepele banden op de juiste druk doet voor het comfort meestal meer. En dat is bij de Lapierre Prorace CF 6.9, met z’n dikke 2.35 inch rubbers, niet anders. Maar dat neemt niet weg dat Lapierre’s 3D Tubular-constructie absoluut aan de comfortbeleving bijdraagt. Ik kan niet goed de vinger leggen op wat exáct de comfortwinst oplevert – de dunne staande achtervork of de flex van zadelpen en zitbuis in achterwaartse richting – maar niettemin is het is onmiskenbaar dat het werkt. Niet op het niveau van Treks IsoSpeed-constructie op de Procaliber, maar wel bijna. En dat is een compliment waard.

“De Lapierre Prorace CF 6.9 is het meest in z’n element als je ‘m flink de sporen geeft. Dan rijgt-ie opeenvolgende kuipenbochten aaneen als een Olympische skiër slalompaaltjes: agressief, maar met precisie, controle en zonder verlies van snelheid.”

De Lapierre Prorace CF 6.9 bevalt in eerste instantie dus heel erg goed, maar de eerste korte maar steile klimmetjes in de route temperen m’n enthousiasme helaas weer. Als je in het vlakke eenmaal op snelheid bent en je kunt die snelheid in de bochten ook vasthouden, dan is het gewicht van de Lapierre Prorace CF 6.9 geen probleem. Maar dat wordt het wel zodra het pad omhoog gaat en de zwaartekracht in het spel komt. Om dan het tempo vast te houden moet je harder trappen. En dat bij iedere steile bult weer. En omdat er nogal veel veel steile bulten op Drieluik Dorst liggen, zuigt dat op den duur flink wat energie.

Overdreven? Zeker niet. We testen de Lapierre Prorace CF tegelijkertijd met de Oostenrijkse KTM Myroon Exonic. Die is bijna drie keer zo duur, maar ook drie kilo lichter. Terwijl beide frames ongeveer hetzelfde gewicht hebben. Als collega Peter-Alexander en ik om en om op de Lapierre en de KTM rijden, is de KTM telkens het snelst. Totdat we een andere wisseltruc toepassen: de Lapierre krijgt de lichtgewicht wielen van de KTM en vice versa. En met die XRC 1200-wielen van DT Swiss ondergaat de Prorace CF 6.9 een metamorfose. Man-o-man, wat gaat die Fransoos er ineens vandoor! Alleen maar door er lichtere wielen in te hangen…

Leersum en Amerongen

Na een paar sessies in Brabant gaat de Lapierre mee naar de Utrechtse Heuvelrug. Dat is heel andere koek; de beklimmingen zijn langer en lastiger en de afdalingen langer en sneller. En dan zijn er nog de remknippen, die een extra dimensie toevoegen. Eerst maar even het klimmen; dat doet de Lapierre Prorace CF gewoon goed. Omdat de beklimmingen op de Heuvelrug langer en minder explosief zijn, is de massa van de Lapierre minder een beletsel dan op Dorst. En spelen geometrie en tractie een meer doorslaggevende rol. En beide heeft Lapierre met de Prorace CF 6.9 goed voor elkaar.

In de afdalingen gaat de Lapierre Prorace CF absoluut als een malle. De goede controle en balans die me Dorst al opgevallen waren, komen hier nog veel beter uit de verf. Het is echt een genot om met deze Fransoos naar beneden te jakkeren. En niet alleen op glad gewalste knikkerbaansecties als Harry Slinger en consorten aan de Amerongse kant van de Heuvelrug, maar ook de wat ruigere afdalingen, zoals de Snakerun aan de Leersumse kant. Natuurlijk, de Prorace CF is zéker geen fully. Maar dankzij z’n capabele geometrie en goede voorvork komt-ie voor een hardtail bovengemiddeld vlot en vooral zeker naar beneden.

Value-for-money: ja of nee?

Bikes testen is altijd lastig. En een uitspraak doen over de value-for-money die Lapierre met de onderdelen en afmontage van de Prorace CF 6.9 biedt al helemaal. De eerste indruk op dat punt is namelijk niet echt top. Een Sram NX-transmisie? Dat is toch een instapgroep? Dito voor de Level T-schijfremmen. En ook de relatief zware wielen verwacht je niet op een bike van € 2.899,-. Aan de andere kant: Lapierre hangt ook een prima RockShox SID SL Select-voorvork in het frame. En dan is er nog het frame zelf. Dat is, zoals ik hierboven al heb aangegeven, absoluut top.

Lang verhaal kort: staar je niet blind op de goedkope onderdelen, maar kijk juist naar wat wél goed is. En dan zie je dat Lapierre eigenlijk best wel slimme keuzes gemaakt heeft. Neem bijvoorbeeld de voorvork. Een nieuwe koop je niet zo een-twee-drie, dus is de vork af fabriek al goed. Terwijl je de zware slijtdelen na verloop van tijd sowieso moet vernieuwen. Die kun je dan in de loop van de tijd upgraden. Hetzelfde geldt voor de wielen. De Prorace CF 6.9 verdient zeker lichtere, maar dat hoeft natuurlijk niet gelijk een duur carbon setje te zijn. Ook in aluminium zijn er volop hoogwaardige lichtgewicht wielen te koop, voor prijzen die je de kop niet kosten.

“Staar je niet blind op de goedkope onderdelen, maar kijk juist naar wat wél goed is. En dan zie je dat Lapierre best wel slimme keuzes gemaakt heeft.”

Nog even over prijzen van carbon hardtails en de onderdelen die je op de verschillende prijspunten mag verwachten. Er zijn zeker merken die voor bedragen rond € 2.899,- Sram GX of mix van Shimano SLX en XT bieden. Maar die monteren dan weer niet zo’n lichte en fijne RockShox SID SL Select, maar een veel goedkopere vork. Of ze monteren Sram GX én een SID SL, maar dán aan een carbon dat veel zwaarder is dan de 970 gram van het Prorace CF-frame. Lang verhaal kort: als je goed naar het complete plaatje kijkt, dan blijkt de prijs-kwaliteitverhouding die Lapierre met de Prorace CF 6.9 biedt helemaal niet zo matig als deze in eerste instantie lijkt. Sterker: het is eigenlijk een prima deal.

Conclusie

Dat Lapierre lekker bezig is met het actualiseren van z’n mountainbikecollectie, bleek eerder dit jaar al toen we de nieuwe xc-fully XR 7.9 aan de tand konden voelen. En ook met de nieuwe Prorace CF bewijst de Franse constructeur dat-ie precies weet waar hij mee bezig is. Het frame van de Prorace CF 6.9 is namelijk niet alleen erg licht, maar tevens efficiënt en daarbovenop óók nog eens bovengemiddeld comfortabel. En dan zijn er nog de fijne rij- en stuureigenschappen. Kortom, een aanrader. Althans, als daar niet die deels zware afmontage zou zijn. Met name de gewichtige wielen temperen toch wel een deel van de pret. Want zoals we zelf ervaren hebben: met lichtere wielen rijdt de Lapierre Prorace CF 6.9 nóg veel lekkerder.

“Ik denk dat je de Lapierre Prorace CF 6.9 moet zien als een projectje voor de wat langere termijn. Nadat je je erbij hebt neergelegd dat bikes nou eenmaal heel erg duur zijn geworden, neem je ‘m gewoon. Je rijdt vervolgens de zware slijtdelen op en vervangt ze successievelijk voor lichtere onderdelen.”

Ik denk daarom dat je de Lapierre Prorace CF 6.9 moet zien als een projectje voor de wat langere termijn. Nadat je je erbij hebt neergelegd dat bikes nou eenmaal heel erg duur zijn geworden, neem je ‘m gewoon. Je rijdt vervolgens de zware slijtdelen op en vervangt ze successievelijk voor lichtere onderdelen. Het lichte frame is dat echt waard. En omdat je iedere maand een klein bedragje apart legt, kun je jezelf na een jaar lekker trappen bovendien verwennen met een nieuwe lichtgewicht wielset. Waarna je fietsmaatjes zich afvragen hoe het komt dat je ineens zo snel bent. Ik weet het antwoord al: dat komt natuurlijk niet door die nieuwe lichte wielen, maar door die zware oude. Daarmee heb je een jaar lang extra spiermassa kunnen opbouwen…