Test | Specialized Chisel Comp: aluminium Epic-concurrent?

Tekst: Sebastiaan Kruik // Foto’s: Arjan Kruik

Specialized Chisel: de aluminium Epic?

Wie bij het horen van de naam Chisel denkt aan een aluminium hardtail van Specialized vergist zich niet. Maar sinds vorig jaar staat er bij deze Amerikaanse fabrikant tevens een dubbelgeveerde versie van de Chisel in het schap, gebaseerd op de Epic 8. Niet dat beide bikes identiek zijn. Los van de verschillen in framemateriaal – aluminium versus carbon – zijn er ook verschillen in veerweg en geometrie. Echter, zo zeg ik er gelijk maar nadrukkelijk bij, die verschillen zijn tamelijk gering. Waar die carbon Epic 8 aan de achterkant over 120 millimeter veerweg beschikt, daar moet de aluminium Chisel het doen met tien millimeter minder. En als het gaat om de geometrie is het onderscheid nog kleiner.

Maar als de Chisel zoveel lijkt op de Epic 8, waarom heet hij dan niet gewoon Epic AL of Epic Alloy? Dat lijkt mij logischer. Iedere mountainbiker weet tenslotte waar de naam Epic voor staat. Maar goed, de naamgeving is iets waar de marketeers van Specialized ongetwijfeld goed over nagedacht hebben, dus daar ga ik m’n hoofd verder niet over breken. Ik heb wel wat belangrijkers te doen. Zoals lekker boenderen met die Chisel. Ik heb ‘m over m’n vaste parkoersen in West-Brabant gedirigeerd en meegenomen naar de Utrechtse Heuvelrug. En die ritten blijken, ondanks het ontbreken van enige vorm van carbon in het frame, helemaal geen onplezierig ervaring. Integendeel!

Frame: lichtgewicht aluminium

Kudo’s voor Specialized, dat met innovatieve productietechnieken aluminium probeert te positioneren als materiaal voor high-end frames. Het frame van de Chisel weegt slechts 2,4 kilo. Daarmee claimt Specialized het lichtste aluminium fullsuspension-frame van dit moment te hebben. En dat zou best kunnen; de concurrentie is namelijk beperkt. Vrijwel alle andere fabrikanten brengen hun xc-fullies alleen nog maar in carbon. Twee van de weinige alternatieven zijn de aluminium versies van de Scott Spark en de Trek Top Fuel. Hun frames tikken respectievelijk 3,3 en 3,7 kilo aan; beduidend zwaarder dus dan de Chisel.

Maar het is toch een beetje eenoog in het land der blinden. Wat ik bedoel is dat Specialized met de Chisel qua gewicht geen records breekt. Ik heb nog een aluminium Giant Anthem 29 uit 2019 in de schuur staan. Kaal gewicht: 2,31 kilo. Zelf gewogen, want die Anthem is ooit helemaal uit elkaar geweest om het frame te laten ontlakken. Desondanks is die 2,4 kilo van het Chisel-frame natuurlijk niet verkeerd. Die relatief geringe massa is te danken aan een combinatie van geoptimaliseerde buisvormen en wanddiktes, én aan een doordachte lastechniek die Specialized d’Aluisio smartweld noemt.

Bij dit procedé worden de uiteinden van de framebuizen via hydroforming zo gevormd, dat ze een groter contactoppervlak hebben. Dat vergemakkelijkt het lassen en maakt de las sterker. Daarnaast wordt er gewicht bespaard door op bepaalde plekken juist níét te lassen: zo zijn de zitbuis, de draaipunten van de achterbrug en de bracketpot vervaardigd uit één stuk voorgefabriceerd aluminium.

Geen SWAT, geen Horst-link

Wat betreft functionaliteit kan je bij de Chisel zo’n beetje het hele lijstje afvinken: ruimte voor twee bidons, kabelgeleiding via kabelpoorten aan de zijkant van het frame, externe trapaslagers, plek voor een lange dropperpost en UDH-achterpatten. Wat ontbreekt ten opzichte van de carbon Epic 8 is het opbergvak in de onderbuis, de befaamde SWAT. Gelukkig maar, wat mij betreft. Zo’n opbergruimte vereist namelijk extra verstevigingen in de onderbuis. En dus extra gewicht. Kijk maar naar de eerder genoemde aluminium Trek Top Fuel: die heeft zo’n opbergvakje en weegt bijna anderhalve kilo meer. Mwah, dan ga ik toch liever voor een licht frame; dat reservebandje en energiereepje stop ik wel ergens anders.

Wat de aluminium Chisel dan weer wel deelt met de carbon Epic 8 is een achterbrug met flex-stays. In plaats van een een gelagerd scharnierpunt bij de achteras – de befaamde Horst-link – is de slanke staande achtervork ontworpen om mee te buigen, zodat deze de vervorming bij het inveren van het achterwiel kan opvangen. Klinkt dat als een recept voor metaalmoeheid? Geen zorgen: de verbuiging is zeer gering. Een merk als Merida past dit principe al jarenlang succesvol toe in z’n aluminium fullies, zelfs bij enduro-modellen met aanzienlijk meer veerweg. En laat het nou een publiek geheim zijn dat Specialized z’n aluminium frames in de fabriek van Merida laat fabriceren…

Geometrie en zitpositie

Alhoewel de Chisel volgens Specialized expliciet geen aluminium kopie van de carbon Epic is, ontlopen beide bikes elkaar qua geometrie maar in zeer geringe mate. Het zijn allebei crosscountrybikes nieuwe stijl: laag, lang en relatief lui. Om even met dat laatste te beginnen: de balhoofdbuis is onder een hoek van 66,5 graden aan het frame gelast en de zitbuishoek staat op 75,5 graden. Merk op: met een flipchip in het demperoog kan je de trapas 5 millimeter hoger of lager plaatsen en de balhoofdbuishoek een halve graad variëren. Standaard komt de Chisel in de lage positie en met de vork in de meest luie stand, dus wie een iets agressievere geometrie prefereert heeft nog wat speelruimte.

De achterbrug van de Chisel is met 437 millimeter crosscountry kort, de wielbasis bedraagt in onze testmaat L een redelijke royale 1.208 millimeter. De reach 470 komt op millimeter, de stack op 620 millimeter. Dat laatste is wél een behoorlijk verschil met de carbon Epic 8, die aan de voorkant anderhalve centimeter lager staat. Debet hieraan is de relatief lange balhoofdbuis van de Chisel; die meet in onze testmaat L een stevige 125 millimeter.

Dat maakt de Chisel weliswaar minder racy dan z’n carbon evenknie, maar tevens veelzijdiger. Lees: beter geschikt om mee af te dalen. Maar écht afdalen, dat doe je in Nederland natuurlijk niet, dus ik kan me voorstellen dat je de cockpit te hoog vindt staan, zeker in combinatie met het af fabriek gemonteerde hoge stuur. Maar wie dieper wil zitten kan dat stuur natuurlijk altijd omruilen voor een vlak exemplaar. Daarmee zit je zomaar twee centimeter lager met je handen.

Achteraf gezien had ik waarschijnlijk ook wel op een maat M gepast; met m’n 1,79 meter lengte val ik bij Specialized tussen M en L in. En de stack van de M is anderhalve centimeter lager. Aan de andere kant: ook de reach van de M is minder. En ik ervaar de reach van 470 millimeter op de maat L eigenlijk wel als mijn sweetspot. Lang verhaal kort: als je net als ik tussen twee maten in valt, kan een proefrit geen kwaad.

Vering

Ook qua vering vertoont de aluminium Chisel veel overeenkomsten met de carbon Epic. Toch zijn er verschillen. Zo beschikt de Epic achteraan over 120 millimeter veerweg, terwijl de Chisel het moet stellen met 110 millimeter. Waarom dat verschil er precies is, blijft wat onduidelijk. De extra veerweg bij de Epic lijkt vooral voort te komen uit een demper met een langere slag: 190×45 millimeter, tegenover 190×40 millimeter bij de Chisel. Mogelijk heeft het onderscheid te maken met beperkte ruimte tussen de zitbuis van de Chisel en het mannetje in de staande achtervork.

Maar het draait niet alleen om veerweg. Volgens Specialized zijn er meer technische verschillen. Zo is de anti-squat van de Chisel iets lager dan die van de Epic, terwijl de hefboomwerking juist iets groter is. Dat zou ervoor moeten zorgen dat het veersysteem van de Chisel ondanks de kortere veerweg gevoeliger is voor oneffenheden, wat op zijn beurt zou moeten resulteren in meer tractie en comfort.

Aan de voorkant zijn beide fietsen wel gelijk: 120 millimeter veerweg. Bij de geteste Chisel is wordt die toevertrouwd aan een Rockshox Sid met Rush-demper. Deze basisversie van de Sid haalt niet het niveau van een Sid Ultimate met Raceday-demper, maar levert desondanks prima prestaties. Opvallend is dat Specialized in deze prijsklasse – rond 2.500 euro – kiest voor een relatief hoogwaardige voorvork, waar andere merken vaak een goedkopere Rockshox Recon monteren. Een verstandige keuze, want goede vering draagt direct bij aan betere rijeigenschappen.

Hoe rijdt de Specialized Chisel Comp?

Eerste kennismaking

De eerste kennismaking met de Specialized Chisel Comp op een van m’n vaste routes – het befaamde Drieluik Dorst – valt tegen. Ik moet me het apezuur trappen om bij m’n fietsmaatje in het wiel te blijven. Terwijl ik hem normaal gesproken toch makkelijk kan hebben. Wat wil je, vanwege de lange balhoofdbuis en een stuur met twintig millimeter verhoging is de zitpositie behoorlijk tam. Voor een meer aanvallende houding zou ik m’n handen lager willen hebben. Het weghalen van de vulringen en het omdraaien van de stuurpen brengt verbetering, maar ideaal is m’n houding dan nog steeds niet. Weer thuis trek ik daarom een vlak stuur uit de kist met oude onderdelen en monteer ik dat in de stuurpen. Dat blijkt de oplossing.

Of beter: een deel van de oplossing. De banden vormen namelijk ook een beperkende factor. De goedkope basisuitvoeringen van de af fabriek gemonteerde Ground Control en Fast Trak zijn werkelijk niet vooruit te branden. Hoe ik ook speel met de luchtdruk, ik ben met de fabrieksbanden aanzienlijk minder snel dan met m’n eigen bike die op de nieuwste xc-rubbers van Schwalbe staat. Gelukkig staat er een doosje met Specializeds nieuwste crosscountry-banden op de redactie. En die brengen de snelheid waarnaar ik op zoek ben. Aan de voorkant een Fast Trak, achter een Air Trak, beide in 2.35 inch en met de snelle T5/T7-rubbermix en lichtgewicht Flex Lite-karkas.

Op het tweede gezicht

Na de modificaties laat de Specialized Chisel Comp zien wat-ie echt in huis heeft. De zit is nu lekker sportief, zodat ik m’n kracht goed kwijt kan. Maar niet té diep, ik ben geen MvdP. Het gewicht is fijn over beide wielen verdeeld en sturen doet-ie heerlijk, zonder noemenswaardig onder- of overstuur. Waarbij ik gelijk opmerk dat ik de afgelopen jaren flink wat moderne dubbelgeveerde crosscountry-racers onder m’n kont heb gehad. Als je van een oude xc-fully op de de Chisel overstapt, moet je misschien even wennen aan het wat relaxte stuurgedrag.

Maar dat je vanwege de relatief luie balhoofdbuishoek misschien wat scherpte in de besturing mist, betekent niét dat de Chisel onwillig door de bocht gaat. Integendeel, op moderne mountainbikeroutes met een onophoudelijke aaneenschakeling van bochten en bulten, is-ie juist als een vis in het water. Woorden die me te binnen schieten als ik het rijgevoel probeer te omschrijven zijn “efficiënt”, “comfortabel” en “uitgebalanceerd”. Oneffenheden worden opvallend goed opgevangen, ook als ze elkaar snel opvolgen. Naast comfort levert dat veel grip op.

Ondanks die kwaliteiten is het onderstel nauwelijks gevoelig voor deinen. Alleen op de voor Drieluik Dorst zo karakteristieke korte maar steile bulten, die ik voornamelijk staand in de pedalen overmeester, gaat de achtervering zo nu en dan door z’n knieën. Belangrijke observatie na m’n Brabantse ritten: het framemateriaal speelt geen rol in de rijbeleving. Noch in positieve, noch in negatieve zin. Het kan natuurlijk niet, maar geblinddoekt zou ik hoogstwaarschijnlijk niet kunnen vaststellen of ik op een aluminium of op een carbon frame zit.

Bochtenbonanza

De volgende testlocatie is de mountainbikeroute op de Utrechtse Heuvelrug. In tegenstelling tot Dorst en Oosterhout tref ik hier échte beklimmingen en afdalingen. Maar ook op deze kuipbochtenbonanza bevalt de Chisel erg goed. Hij laat zich vlot en efficiënt omhoog peddelen, met zelfs in de steilste secties volop tractie. Als ik vervolgens zo snel als ik kan over de remknippen naar beneden dender en de opeenvolgende kuipbochten zo vloeiend mogelijk met elkaar probeer te verbinden, doet de Chisel zonder aarzelen precies wat ik wil. Je kunt echt ongenadig hard de aanval op een kuipbocht openen en er als winnaar uitkomen. En dat alles in volledige stilte, want er klappert en kraakt werkelijk helemaal niks op en aan de Chisel.

De moderne geometrie is hier duidelijk op z’n plaats, maar vlak ook de invloed van het onderstel niet uit. Dat biedt in snelle kuipbochten volop tegendruk. En dan is er nog de daarmee samenhangende pop, die uitnodigt tot springen en spelen. Doorslaan bij een te hoge wortel of een te harde landing? Komt niet of nauwelijks voor, met dank aan de progressiviteit van de achtervering. Je moet het echt heel erg bont maken wil de schokbreker doorslaan tot het einde van z’n slag. En dat is wat mij betreft een fijne eigenschap.

Onderdelen: middelmatig

De keuze van Specialized voor een hoogwaardig frame met gezien het prijspunt bovengemiddeld goede veerelementen, heeft wel consequenties voor de rest van de afmontage bij deze Chisel Comp. Die is nogal karig. Zo is de aandrijflijn een samenraapsel van Sram-onderdelen. Een relatief goede GX-derailleur, een spotgoedkope SX-ketting en een dito 11/50-cassette uit de NX-groep. Hier was een meer hoogwaardige GX-cassette met 10/52-vertanding op z’n plaats geweest. Probleem: je kunt die NX 11/50-cassette niet zomaar upgraden naar een exemplaar met een groter bereik, aangezien de naaf niet is uitgerust met de daarvoor benodigde body met Srams obligatoire XD-passing.

Ook voor de remmerij gaat de vlag niet uit. De Level T’s van Sram blinken niet uit in snel vertragen. Echter, eenmaal goed ingeremd en met het bewustzijn dat je wat harder dan gemiddeld moet knijpen, kom je met deze budgetremmen op de Nederlandse parkoersen uiteindelijk geen cruciale stopkracht tekort. Daarbij; de doseerbaarheid is zoals je van Sram gewend bent: gewoon goed. Maar desalniettemin: een zo snelle en capabele crosscountry-knaller als de Chisel verdient betere remmen.

Zware wielen, trage banden

Net als de aandrijflijn doen ook de wielen het hoogwaardige frame geen recht. Niet dat het slechte wielen zijn; de aluminium velgen zijn redelijk breed, de bouwkwaliteit is goed en ook de lagering geeft geen reden tot zorg. Maar om nou te zeggen dat ze licht zijn? En dat is toch zonde, gezien het potentieel dat het geavanceerde frame biedt om een laag totaalgewicht neer te zetten. Hier is dus zéker ruimte voor een upgrade, mocht je banksaldo dat toelaten. Dito voor de banden uit eigen huis. Zoals je in mijn rijimpressie hierboven hebt kunnen lezen, verdienen ook die een opwaardering. De goedkope basisuitvoeringen van de af fabriek gemonteerde Ground Control en Fast Trak rollen namelijk niet bepaald snel.

Tot slot nog even een opmerking over de dropperpost. Ik kan me voorstellen dat je die op een xc-bike een overbodige accessoire vind. Maar ik zou echter niet meer zonder zo’n verstelbare zadelpen willen rijden. Zeker op parkoersen à la Heuvelrug gebruik ik ‘m voortdurend. Dus geef dat ding even de tijd. En bevalt-ie uiteindelijk toch niet, dan kan je ‘m er nog altijd vanaf gooien.

Welke kiezen: Specialized Chisel of Chisel Evo?

Oké, je gaat voor een dubbelgeveerde Specialized Chisel. Maar welke moet je dan hebben? De hier geteste ‘gewone’ Chisel of de Evo-uitvoering waarmee we het afgelopen voorjaar reden? Alhoewel de verschillen tussen beide modellen in alle opzichten kleiner zijn dan Specialized ons wil doen geloven, is die gewone Chisel mijns inziens nét wat beter geschikt voor onze snelle mountainbikeparkoersen dan de Evo-variant. Sneller, feller, dynamischer. Terwijl je op uitdagende buitenlandse paden óók met de een Chisel zónder de toevoeging ‘Evo’ een heel eind komt.

Die centimeter verschil in veerweg aan de voorkant? Merk je bijna niks van. Alleen de banden en remmen van de gewone Chisel lopen in het buitenland sneller tegen hun grenzen aan. Maar dat is snel en niet duur op te lossen met robuustere rubbers en grotere remschijven. Lang verhaal kort: als je je mountainbike voornamelijk in Nederland gebruikt, met zo nu en dan een tripje naar het buitenland, dan is de gewone Specialized Chisel in mijn optiek de beste keus.

Conclusie

Tot voor kort stond de Specialized Chisel Comp voor 3.300 euro in de prijslijst. Nu is dat 2.500 euro. En eerlijk is eerlijk, dat maakt nogal uit voor de beoordeling van deze bike. Afgelopen voorjaar schreef ik in m’n test van de Chisel Comp Evo nog dat deze in verhouding tot de kwaliteit van z’n onderdelen niet met de concurrentie mee kon. Maar nu Specialized de prijs als gevolg van de overschotten in de markt met 25 procent heeft laten zakken, speelt dat probleem niet meer. Datzelfde gaat op voor de Chisel Comp die ik hier beschrijf. Afgelopen voorjaar nog redelijk overpriced, nu ineens een zeer goede deal.

Die lagere prijs neemt de hierboven beschreven bezwaren tegen de Specialized Chisel Comp overigens niet weg. De transmissie en remmen zijn middelmatig, dat is een feit. Maar dat geldt voor zo’n beetje álle dubbelgeveerde xc-bikes die voor 2.500 euro over de toonbank gaan. Wil je beter, dan moet je meer betalen. En laat nou juist de Chisel extra investeringen rechtvaardigen. Sterker: z’n lichte en hoogwaardige frame, z’n efficiënte onderstel en z’n heerlijke rij-eigenschappen schrééuwen om betere onderdelen. Als eerste snellere (tubeless) banden en een vlak stuur, daarna, als het originele spul versleten is, een lichter en hoogwaardiger derailleursysteem en vooral ook betere remmen. Een paar lichte carbon wielen, tot slot, zou het puntje op de i zijn.

Goed, het kost je dan misschien één of twee seizoenen om je Chisel helemaal naar wens samen te stellen. Maar dan heb je wel wat. Tenminste, als je net als ik een zwak hebt voor metalen frames. Of beter: voor metalen frames die schandalig lekker rijden. Want dat doet-ie. En ja, dat doet de carbon Epic eveneens. Maar die kost in de goedkoopste uitvoering altijd nog 5.500 euro, dus volgens mij is het niet zo’n moeilijk sommetje…

Specialized Chisel Comp 2025 | Prijs, specificaties en geometrie

Onderdelen, gewicht en prijs

Frame	M5-aluminium
Vork	Rockshox Rockshox Sid, Rush-demper, 120 mm veerweg
Achterdemper	Rockshox Deluxe Select+, 110 mm veerweg
Achterderailleur	Sram GX Eagle, 12-speed
Schakelaar	Sram GX Eagle, 12-speed
Crankset	Sram X1000 Eagle, 32t, 175 mm
Cassette	Sram NX Eagle, 11/50t
Ketting	Sram SX Eagle
Remmen (v/a)	Sram Level T, tweezuigerremmen
Remschijven (v/a)	Sram Centerline, 180/160 mm
Wielen	Specialized 29 Alloy, 27 mm binnenbreedte
Voorband	Specialized Air Trak, Flex Lite-karkas, T5/T7-rubber, 29 x 2.35 inch
Achterband	Specialized Fast Trak, Flex Lite-karkas, T5/T7-rubber, 29 x 2.35 inch
Stuur	Specialized Alloy, 760 mm
Stuurpen	Specialized Alloy, 60 mm
Zadel	Body Geometry Power Comp, 143 mm breed
Zadelpen	TranzX, 150 mm drop
Gewicht compleet	12,87 kg (framemaat L)
Prijs	€ 2.500
Garantie	Levenslange garantie op frame en wielen voor 1e eigenaar, 2 jaar voor 2e eigenaar, 2 jaar op lak en onderdelen

Geometrie

Website fabrikant: specialized.com