Test | Deuter Trans Alpine 30: royale rugzak voor alpencrossers

Tekst & foto’s: Arjan Kruik

Deuter: van postzakken naar rugzakken

Heb je ooit een rugzak gekocht? Dan is de kans groot dat die van Deuter was. Dit Duitse merk is namelijk een van de grootste rugzakfabrikanten ter wereld. De geschiedenis van Deuter gaat ver terug: het bedrijf werd al in 1898 opgericht door de Beierse ondernemer Hans Deuter, die toen postzakken en -tassen maakte voor de Beierse Post. Blijkbaar is de stap van posttas naar rugzak kleiner dan je zou denken. De Trans Alpine 30 waarmee ik inmiddels al dik vijf jaar op pad ga, is één van de veertig fietsrugzakken die Deuter momenteel in z’n assortiment heeft.

De Trans Alpine is al decennia een vaste waarde. De eerste generatie werd begin jaren nul door Deuter geïntroduceerd, de testrugzak is van de tweede generatie die in 2020 het licht zag en dit jaar is de derde generatie op de markt verschenen. Deuter is duidelijk niet van de snelle modelwissellingen. En waarom ook? Wat goed is, dat is goed. De Trans Alpine-reeks omvat naast de geteste Trans Alpine 30 ook modellen met 22, 24, 28 en 32 liter inhoud, met daarbij speciale SL-modellen voor vrouwen en de EL-uitvoeringen voor lange mensen.

Voordat ik inzoom op de rugzak zelf, eerst even iets over Deuter in het algemeen. Net als veel andere merken in de buitensportbranche heeft Deuter oog voor milieu en natuur. Logisch ook; zonder natuur geen avonturen. En dus ook geen rugzakken om te verkopen. Maar goed, een beetje opportunisme is helemaal niet erg, zolang het ook het grotere geheel ten goede komt, toch? Zo is de Trans Alpine 30 PFAS-vrij, gemaakt van gerecyclede materialen en bluesign-gecertificeerd. Daarnaast biedt Deuter een levenslange reparatieservice. Allemaal zaken die niks over het product zelf zeggen, maar die je wel kan meenemen in je overwegingen bij het uitzoeken van een nieuwe rugzak.

Draagsysteem, fixatie en ventilatie

De heupband van de Deuter Trans Alpine is lekker breed en bovendien aan de binnenkant voorzien van een weefsel met een open structuur. Datzelfde weefsel vind je ook aan de binnenkant van de schouderbanden én op de twee langgerekte, verticale kussens op het rugpand. Deze houden het rugpand weg van de rug, zodat er lucht tussen het rugpand en de rug kan blijven stromen. De open structuur van de kussentjes moet dit effect ondersteunen. Klinkt mooi, maar op warme dagen wordt m’n fietsshirt met name onder de kussentjes toch vochtig.

Dat is een nadeel dat je voor lief moet nemen. Het rugpand van veel wandelrugzakken hangt meer vrij van de rug, die daardoor dus beter geventileerd is. Dat is echter minder gunstig als het gaat om de fixatie, een niet onbelangrijk aspect bij een mountainbikerugzak. Hoe dichter een rugzak tegen de rug aanzit, hoe stabieler. De Deuter Trans Alpine zit overigens niet superstabiel. Dat heeft primair met z’n formaat te maken. Het is vanwege z’n inhoud van dertig liter is het gewoon een grote rugzak. En hoe groter, hoe lastiger het is om een rugzak optimaal te fixeren, zéker als-ie helemaal vol zit.

Uitrusting en detaillering

Dat Deuter al wat langer dan vandaag of gisteren rugzakken maakt is aan de Trans Alpine 30 af te zien. Bijna alles is even doordacht, netjes en praktisch. Ik ga hier niet de hele lijst met kenmerken met je doornemen, want dan blijf ik bezig. Wil je weten wat er allemaal op en aan zit moet je de foto’s hieronder maar even bekijken.

Toch bevallen sommige dingen in de praktijk minder goed. Zo lijken de extra vakken in het hoofdvak op het eerste gezicht praktisch, maar ik ervaar ze juist als minder handig. Telkens als ik iets groots in de zak wil stoppen zonder ‘m eerst helemaal open te ritsen – denk aan een jas, of kniebeschermers –, blijft dit hangen aan het de zoom van met name het subvak aan de binnenkant van de klep.

Ook het systeem om je helm aan de achterkant van de tas op te hangen werkt niet zo goed. Maar de kans dat je tegen dit probleem aanloopt is tamelijk klein, want vorig jaar heeft Deuter het model van mijn testrugzak vervangen door een nieuwe uitvoering. En laat daarop nou nét dat helmopbergsysteem verbeterd zijn.

In de praktijk

Vakjes, gadgets, het is allemaal mooi en tof, maar als een mountainbike-rugzak niet goed zit heb je er niks aan. De afgelopen vijf jaar heeft de Trans Alpine bewezen dat-ie op dat vlak dik in orde is. Ik heb er niet alleen mountainbiketochten mee gereden, maar ook verschillende meerdaagse wandeltochten gelopen. En in de meeste gevallen met m’n trouwe Nikon D750 plus twee zoomlenzen als vast onderdeel van de inhoud. Alles bij elkaar dik drie kilo aan fotospul, maar dankzij het goede draagsysteem van de Trans Alpine is die extra massa goed te verdragen.

Wat niet wegneemt, dat ik te allen tijde een lichtere en compactere rugzak prefereer boven een grote en een zware. Maar dat is wat het is, soms heb je gewoon een grote ruzak als de Trans Alpine 30 nodig. En alhoewel ‘groot’ over het algemeen gelijk staat aan ‘minder stabiel’, blijft de Trans Alpine redelijk goed op z’n plaats zitten. Dat wil zeggen: tussen m’n schouderbladen en boven m’n onderrug. Zo wordt mijn balans zo min mogelijk verstoord en kan ik al m’n aandacht geven aan de afdaling.

En dan is er natuurlijk het puntje degelijkheid. Zoals je op de foto’s kunt zien is mijn Trans Alpine op een aantal plekken enigszins gehavend. In alle gevallen betreft dat sporen van val- en glijpartijen. Maar van gewone slijtage als gevolg van het intensieve gebruik is eigenlijk nauwelijks sprake. Natuurlijk, de stof heeft wat patina gekregen. Maar nergens is het materiaal doorgesleten of zijn stiknaadjes losgeraakt. Ook alle ritsen doen het nog en de gespen hebben de tand des tijds eveneens probleemloos doorstaan.

Conclusie

Het is een beetje een niche-product, die Trans Alpine 30. Voor dagtochten is-ie namelijk te groot. Maar als ik spullen moet meenemen voor meerdere dagen, dan kan ik op deze Deuter rekenen. Met een inhoud van dertig liter kom ik niet snel ruimte te kort. En alles dat ik nodig hebt is aanwezig. Daarnaast draagt-ie ronduit goed. Natuurlijk, een kleinere, meer compacte rugzak zit altijd beter. Maar voor een dertig-liter-tas is de stabiliteit bovengemiddeld goed.

Ook de kwaliteit van de gebruikte materialen en de constructie is boven alle twijfel verheven. Natuurlijk, na vijf jaar intensief gebruik is het mooi er wel vanaf. Maar van zo nu en dan een rondje door de wasmachine knapt-ie telkens weer enorm op. Maar los van de modder en het stof dat is doorgedrongen in de stof, werkt alles nog zoals het moet werken. Van scheuren, rafelen en uitzakken is totaal geen sprake. Kortom: dit is een rugzak waarmee je oud kunt worden.