Test | Peaty’s Tubeless Sealant, ventielen en velgtape

Steve Peat, ruwe bolster, “Sheffield Steel” Peaty, voormalig prof-downhiller; hij is het allemaal. Hij is ook mede-oprichter én het uithangbord zijn eigen label Peaty’s. Daarmee brengt-ie een lijn schoonmaak- en onderhoudsproducten met mint-geur en tubeless kits met glitters op de markt. Want de wereld kan niet geur- en kleurrijk genoeg zijn, toch? De schoonmaakmiddelen namen we al eerder onder de loep. Afgelopen herfst installeerde ik zijn Rim Tape en een setje tubeless ventielen, en vulde de banden met Peaty’s Tubeless Sealant. Na ongeveer 5 maanden tijd om de balans op te maken.

Peaty’s Tubeless Sealant met glitters!

De Tubeless Sealant van Peaty’s is een latex-gebaseerd dichtmiddel, waarbij geen ammoniak is toegepast. Ammoniak is een bijtende stof, kan je banden én velgen aantasten en is milieuonvriendelijk. Bovendien drogen latex-dichtmiddelen met ammoniak sneller uit. Peaty’s gebruikt andere middelen om de latex vloeibaar te houden, waarbij ze er prat op gaan dat het volledig biologisch afbreekbaar is. En dat geldt – gelukkig – óók voor die blauwe glitters. Dat bioglitter zijn dus géén microplastics! Het spul is gemaakt van cellulose afkomstig uit hardhout, meer specifiek eucalyptus dat op duurzame wijze wordt geoogst.

Voor deze test heb ik maar één wielset met Peaty’s Tubeless Sealant voorzien, waarbij ik een set Wolfpack Cross en Race banden gebruikte. Bij Wolfpack banden heb ik eerder al ervaren dat ze goed tubeless te maken zijn. Ook in dit geval was alles meteen luchtdicht en liepen ze nauwelijks af qua druk. Ik hoefde hooguit 0,2 bar toe te voegen na ruim een week stilstand.

Slijmerig

Het goedje, vers uit de verpakking, is iets dikker dan water. Na 5 maanden gebruik is er nog een fatsoenlijk deel van de 150 ml (meer dan de 120 ml die in de kleine knijpzakjes komt) die ik in elke band stopte, beweeglijk. Er is een egale film ontstaan aan de binnenkant van de band en er is dus nog redelijk wat dichtmiddel vloeibaar, al is het wel duidelijk ingedikt én slijmerig. Nergens is het spul samengeklonterd en de bioglitter is nog steeds verdeeld; precies wat Peaty’s belooft. Ze geven ook een houdbaarheid op van 6 maanden; op basis van mijn n=1 test van 5 maanden heb ik daar niet direct twijfels bij.

Twijfels heb ik echter wél waar het het dichten van gaten aan gaat. Het goedje is dermate slijmerig geworden, dat je het niet snel naar een gat gedirigeerd krijgt. En dus is geduld, veel pompen of gebruik van meerdere CO₂-patronen – deze sealant is daarmee compatibel – onvermijdelijk om de boel gedicht te krijgen. Wat ook helpt is gewoonweg méér dichtmiddel toe voegen. Zeker omdat ‘verse’ Tubeless Sealant dus beter vloeit.

Peaty’s zegt dat de Tubeless Sealant, vooral door het bioglitter, gaten tot 6 mm dicht weet te krijgen. Dat kan ik noch bevestigen, noch ontkrachten. Bij gaten van die afmetingen grijp ik als snel naar een plug. Die combinatie lijkt redelijk goed te werken, maar ook weer alleen door vers dichtmiddel toe te voegen. Maar laten we realistisch zijn… wie neemt nu echt vloeibare latex mee onderweg in een losse flacon…?

De film die aan de binnenzijde van de band is ontstaan, lijkt overigens wél kleine lekjes goed te dichten.

Pappen en nat houden

De testperiode ving aan in de herfst. Echt warm weer – waarbij tubeless vloeistof eerder opdroogt – hebben we natuurlijk niet gehad. Maar mijn bikes staan in een verwarmde garage, waarbij het zelden onder de 15 graden komt. Op basis van de door Peaty’s voorgeschreven milliliters dichtmiddel ben ik momenteel van mening dat je er sowieso slim aan doet minstens 30 maar misschien wel 50% méér in je band te gieten. Het goedje dikt namelijk dermate veel in, dat je met de voorgeschreven volumes mijn inziens te krap uitkomt als je onderweg eenmaal lek rijdt. En dat is een jammerlijke conclusie. Want één van dé redenen om voor een tubeless-setup te kiezen is dat je door het dichtmiddel ook meer bedrijfszekerheid hebt, mocht je toch je buitenband doorboren met wat dan ook…

Nog een tip: Morsen is haast onvermijdelijk, maar spoel alles – maar dan ook écht alles – meteen goed af met véél water, het bioglitter plakt als een malle! Na de eerste setup met Peaty’s Tubeless Sealant kwam ik dagen nadien nog bioglitter tegen. Niet alleen op de oprit, maar ook op kleding en zelfs m’n gezicht. En dat kan soms rare gesprekken geven, wanneer je als bijna-veertiger zónder kinderen dát moet verklaren aan andere volwassenen…

Rim Tape

De Wolfpack banden die ik tubeless maakte met Peaty’s Tubeless Sealant, monteerde ik rond een setje Rad15 Ozone 24 aluminium hookless velgen. Die meten intern, onderin het velgbed 22,5 mm. Om ze tubeless te maken gebruikte ik Peaty’s Rim Tape met een breedte van 25 mm. Met enige spanning op de tape liet-ie zich mooi strak vormen naar het velgbed, waarbij de tape dus ook nipt het hoekje omhoog ging staan; wat geen nadeel is. Het spul verwerkt goed en doet wat het moet doen.

Peaty’s claimt dat bij het loshalen er geen resten achterblijven. Waarom doet dat er toe? Als je een keer een spaak moet vervangen, leer je snel genoeg waarom dit toch wel van belang kan zijn. Ik kan het beamen; na de testperiode van 5 maanden heb ik de tape zonder moeite los gehaald en er bleven geen resten achter. Nou ja, op glitter na! Ik moet er wel bij zeggen dat het uiteinde wel wat meer los is gekomen van het velgbed in vergelijking met andere tapes. Zorg dus voor voldoende overlap van de uiteinden om toch zekerheid van luchtdichtheid te hebben.

Peaty’s MK1 Tubeless Valves

Geen tubeless-conversie is compleet zonder tubeless ventielen. Peaty’s heeft twee versies. De Mk1 en Mk2. Laatst genoemde heeft zaagsneden in de basis, zodat je lucht en dichtmiddel de band in kunt krijgen wanneer je een band-insert hebt die normaal het radiale gat in het ventiel blokkeert. Beide modellen kun je in 42 mm en 60 mm lengte krijgen. Ik rij zonder inserts, dus de Mk1-versies volstonden prima. Dat gezegd hebbende; de Mk1’s zijn inmiddels uit productie. Dus als je nu shopt, heb je vanzelf de Mk2.

Ze zijn gemaakt van aluminium en verkrijgbaar in diverse kleuren die nauwgezet de kleurenwaaier van Chris King volgen. Als sponsor van het Santa Cruz Syndicate team, waar Steve Peat nog altijd coach is, een logische match. Mix and match van kleuren is óók mogelijk!. Het ventieldopje is eveneens van aluminium en dubbelt als ventielkern-(de)montage tooltje. Bij de Mk2-versie is één van de twee ventieldopjes een spaaksleutel; handig!

Los van het kêk kleurtje heb ik weinig aan te merken op de ventielen. Het gat is met 3,7 mm voldoende groot om goed het dichtmiddel er doorheen te spuiten; verstopt zijn ze nooit geraakt, ook niet door de bioglitter. Merk overigens op dat het uiteinde van de 120 ml pouch dus perfect aansluit op de ventielschacht. Dus samen met het ventieldopje dat dubbelt als ventielkern-sleutelje, kun je zo ook onderweg relatief eenvoudig dichtmiddel bijvullen. Verder viel de conische rubberen voet me op; die werken goed bij elke velg en ik hoefde de externe moer niet enorm hard aan te draaien om ze luchtdicht te krijgen ten opzichte van velg.

Tekst & foto’s: Jeroen van den Brand