Test | 100% Racetrap-fietsbril: Breedbeeld in high-definition

Proloog: Trendwatching (met smalle blik…)

Zoals een kleurenpallet op fietsen nogal modegevoelig is, zo is het formaat van je brilglas dat (blijkbaar) ook. Ikzelf zit redelijk bovenop het nieuws wat betreft fietsspullen… maar brillen? Nee, daar volg ik beduidend minder nauwgezet de laatste ontwikkelingen. Maar ik zou stekeblind zijn als de trend naar grote lenzen of flink opvallende frames me niet zou zijn opgevallen.

Voor menig sporter is de fietsbril een fashion statement en zelfs onderwerp van verzamelwoede. Ik kijk er vooral praktisch naar en bovenal dóórheen. Wil dat zeggen dat de vorm van de bril me niets doet? Nee, in tegendeel. Want eigenlijk ben ik behoorlijk kieskeurig wat brillen betreft. Enerzijds toch ook om de looks; ik hoef niet zo nodig een bril met formaat ‘laskap’ op te hebben, ik vind het gewoon niet fraai. En dan te beseffen veel brillen sowieso al te groot voor me zijn. Ik liet de laatste modetrend dus grotendeels aan me voorbij gaan.

Je kan dat afdoen als een Calimero-effect (trust me, je bent niet de enige…), maar een grote bril – hoe modieus ook – werkt vaak niet. Want al snel zijn ze té groot. Kijk voor de aardigheid maar eens naar wat wielerwedstrijden; met name in de damescategorie is het al snel “Hé bril, waar ga je met die renster naar toe!?” Mijn punt is: in veel gevallen ontstaat er ruzie met de helm. En als-ie al niet permanent tegen de helm aanzit, of erger nog, de bril hard op je neus drukt, dan tikt-ie er met wat pech continu tegenaan. Als je beseft dat ik een fiets volledig uit elkaar haal wanneer ik ook maar het kleinste kraakje hoor, dan snap je dat zo’n schuifpui voor mij écht een no-go is.

Toegegeven: zo’n grote voorruit kán nuttig zijn

Dwangneuroses, kleinering in mijn jeugd (en volwassene-bestaan) en mijn mening over modegrillen terzijde; een goed en vooral passende bril kan echter wel het verschil maken tussen een onaangename en aangename fietstocht. Zeker in het voorjaar met vliegende flora en fauna die maar wat graag je oogbollen willen koppen. En dan bewijst een grotere voorruit toch wel zijn nut… zo ervoer ik de voorbije periode met de Racetrap van 100%.

100% Racetrap: evolutie van de Speedtrap

De Racetrap wordt door 100% neergezet als de evolutie van de populaire Speedtrap. Hij is dan ook nog steeds groot, althans, verhoudingsgewijs. Hij is meer ‘snugger’ dan de Speedtrap, aldus 100% op hun website. En niet het Nederlandse ‘snugger’, maar het Engelse, wat staat voor een strakkere passing. Het glasoppervlak is nog altijd flink, maar ten opzichte van de Speedtrap is vooral het frame beduidend meer subtiel. Zo subtiel dat je – zeker bij dit zwarte model – misschien in eerste instantie zou denk dat het een frameloos ontwerp is. Niets is minder waar. Het frame loopt grotendeels áchter de lens vanuit de bovenhoeken onderlangs over de gehele breedte.

Bril mét frame

Frameloze ontwerpen hebben mijn voorkeur: geen obstructies in het blikveld en geen randjes waar de zon op kan schitteren. Het frame bij de 100% Racetrap zit, mede dankzij die grote voorruit, echter dermate laag dat ik hem ook níet actief in mijn blikveld heb. Alleen als ik mijn ogen helemaal naar onderen draai, valt het frame iets op. Maar omdat het frame bij mijn testbril zwart is, valt dat goeddeels samen met de rand van het glas die sowieso altijd al wat verstoring geeft in het lichtbeeld. Maar realistisch; zo kijk je nóóit door een fietsbril. En dus geeft de Racetrap – ondanks zijn frame – mooi, onverstoord zicht op de singletracks in breedbeeld.

Draagcomfort en degelijkheid

100% levert de Racetrap met drie – niet verstelbare – rubberen neusvleugelstukken (S/M/L). Standaard is de M-neusvleugel gemonteerd en rechtstreeks uit de verpakking past de Racetrap me als gegoten. De afstand van de lens tot mijn voorhoofd is rondom perfect; de vorm volgt nauwgezet. De positie op mijn neus is ook meteen spot-on en de bovenkant van de bril komt niet in de buurt van de rand van mijn helm. Bovenal: hij blijft ook prima op zijn plek zitten.

Dat komt uiteraard door de – voor mij goede – passing van het neusvleugelstuk, maar ook door de poten. Het frame en de poten zijn gemaakt van ‘TR90’. Een rondje googlen leert dat deze in Zwitserland ontwikkelde thermoplastisch kunststof uiterst duurzaam en flexibel is. Om die eerste claim te verifiëren heb ik de bril nog niet lang genoeg op mijn neus. Die tweede claim kan ik echter onderstrepen. De poten lopen vrij ver naar binnen, maar buigen gemakkelijk uit om vervolgens over een redelijk lengte op het hoofd aan te liggen zónder overmatige druk. En dankzij geprofileerd rubber aan de binnenzijde blijft de Racetrap goed zitten. Ook wanneer ik over een worteltapijt of kasseienstrook rammel: de bril blijft perfect op z’n plek.

Verder vind ik het opmerkelijk dat de lens nooit beslaat. Dit ondanks de relatief nauwe passing en aansluiting aan de zijkanten van mijn voorhoofd, en het ontbreken van ventilatiegaten.

Hiper lens

Net als voor hun andere brillen biedt 100% een breed scala aan lenzen aan voor de Racetrap. Mijn testexemplaar kwam met twee lenzen. Een kleurloze – die ik eigenlijk bij geen enkele bril gebruik – en de ‘Hiper Red Multilayer Mirror lens’. Die heeft een lichtdoorlating van 20%. Het beeld dóór de lens neigt eerder richting het roze/paarse dan rood, overigens. Ik vind hem aangenaam bij het overgangsweer dat we de voorbije weken hadden. Typisch voorjaarsweer waarbij felle zon en wolken (en soms een spat regen) elkaar in rap tempo opvolgen. Hij filtert schittering van de felle zon, waardoor het beeld rustiger wordt. Maar hij is ook niet te donker wanneer de zon weer eens achter de wolken kruipt en en scherpt juist dan het contrast extra.

Voor zomerse dagen met continu felle, hoogstaande zon kan ik me voorstellen dat je een lens wil met minder lichtdoorlating. Op uitsluitend grijze dagen in beboste omgeving zou ik misschien een lens verkiezen met net wat méér lichtdoorlating dan de geteste Hiper Red.

Conclusie

Als techneut geldt primair voor mij ‘vorm volgt functie’, maar als iets daarbij ook mooi kan zijn, waarom niet? Over smaak valt natuurlijk niet – of juist heel veel – te twisten, maar in het genre ‘modieuze grote voorruiten’ kan ik de Racetrap van 100% toch wel waarderen. Sterker; tot dusver is het één van de fijnste brillen die ik ooit op had. Dat komt geheel voort uit de voor mij perfecte passing en dat is precies het hele punt: hoe modieus ook, een bril die niet past, is nooit een compliment voor jezelf.

Brillen kunnen ‘voor dat beetje kunststof dat het is’ gevoelsmatig nogal prijzig zijn. De 100% Racetrap levert echter wél het high-end gevoel dat ik verwacht bij de prijs. De fitting van lens en frame is erg degelijk, de afwerking perfect en Hiper lens is voor mij nuttig bij de mix van bos en open terrein waar ik de meeste van mijn kilometers afhaspel. Of dat dat voor jou het ook allemaal waard is, dat is natuurlijk 100% aan jou.

Tekst: Jeroen van den Brand
Foto’s: Marleen Mescher & Jeroen van den Brand